Het kan een goed idee lijken om ideeën, voornemens, (stappen)plannen en routes vast te leggen. Al is het maar in je hoofd of door een mededeling aan je huisgenoten. Een businessplan, een dieetschema, een opvoedrichting, een levensloopplan. Een besluit om ‘voortaan’ de dingen anders te doen of te benaderen. Daar is van zichzelf ook helemaal niets mis mee. Doe, als het opkomt en als het praktisch lijkt. Maak een plan en volg het, stel het bij, verlaat het, pik het plan weer op, beschouw het als mislukt of voer het tot in perfectie uit. Dit alles gebeurt simpelweg.
Maar geloof niet dat je je leven zo kunt managen. En als je vast lijkt te lopen in wat je vastgelegd hebt, mijmer er dan eens met mij over mee. Niet met het plan om nooit meer plannen te maken, maar om helderheid te krijgen over wat er nu eigenlijk gebeurt.
Is het niet zo dat, zodra je hebt vastgelegd hoe je iets gaat doen en hoe dat moet, of hoe dat eruit moet komen te zien, er ook de kans ontstaat dat het anders gaat dan vastgelegd? Waarmee de mogelijkheid op tafel ligt (en die grijpen we als mens blijkbaar graag) tot het ervaren van schuldgevoel, een gevoel van falen of het idee niet goed dan wel kundig genoeg te zijn. En voilà, er is weer een (illusoir) probleem gecreëerd. Een verhaal over hoe we vastgesteld hadden hoe het moest zijn en hoe het anders liep en hoe stom of vervelend of slap dat van ons is.
Maar voor wie bereid is verder te kijken dan de neus lang is, moet haast wel opgemerkt hebben dat leven niet vastgelegd hoeft of zelfs maar KAN worden. Dat het simpelweg leeft, zich ontvouwt, stroomt. Zonder boodschap aan wat er vastgelegd wilde worden. Zonder interesse in de illusies waar we aan vast willen houden.
Pleit ik hier voor ‘random’ leven? Voor ‘maar wat doen?’ en ‘je neus volgen?’ Ja. Maar niet als nieuw plan of streven. Het is het enige wat overblijft als je ziet hoe de houvast aan ideeën, voornemens, (stappen)plannen en routes altijd al illusoir en dus overbodig was. Kijk daar (eerst) naar!
Het diepe ‘weten’, ook wel simpelweg helderheid genoemd, levert geen vastomlijnde instructies voor het leven. Geen strakke stappenplannen, geen altijd geldende ‘als..dan’. Het is een impuls in het moment, volkomen random en onvoorspelbaar en dat zou dus ook zomaar kunnen gaan gelden voor jouw acties, uitspraken en responsen. Voor ‘hoe je verschijnt’ in elk moment. Waar ook maar uitdrukking aan gegeven wil worden. Het is kinderlijk eenvoudig en het meest natuurlijke ooit.
Image by PublicDomainPictures from Pixabay
