Sydney Banks zei wel eens, dat alle ‘problemen’ die de mensheid waarneemt en/of creëert en/of aangrijpt om onder te lijden, voortkomen uit één gevoel: onzekerheid. En wat is dat eigenlijk, onzekerheid? Natuurlijk; het is een gedachte, een verhaal bij een verkramping, maar ik wilde daar vandaag even verder over mijmeren. Wat opkwam was het volgende:
Onzekerheid is vergeten zijn dat je in essentie van dezelfde Intelligentie bent die planeten in hun baan houdt.
Onzekerheid is over het hoofd zien dat er maar Één Universele Mind is waar jouw persoonlijke geest een ‘aspect’ of, liever gezegd, een beweging van is.
Onzekerheid is niet weten dat je in wezen puur Bewustzijn bent, dat er al was vóór je deze vorm aannam. Puur Bewustzijn dat er altijd zal zijn, ook als de vorm waarmee je je nu identificeert uiteenvalt.
Onzekerheid is de aanname dat tijd bestaat. Dat je dus een verleden hebt en er een toekomst is. Dat ‘jouw’ leven zich langs een tijdlijn beweegt in plaats van in een tijdloos nu.
Onzekerheid is de grenzen van je lichaam en de grenzen van je persoonlijke geest zien als werkelijke grenzen, in plaats van te beseffen dat je in wezen grenzeloos Bent.
Onzekerheid is het geloof een (afgescheiden) persoontje te zijn.
Onzekerheid is het idee dat JIJ (als persoontje) een leven hebt en daar iets mee kan doen (controleren bijvoorbeeld, of ‘er het beste uit halen’ of ‘onder lijden’).
Onzekerheid is verwarring over hoe de ervaring werkt (je gelooft van buiten naar binnen, maar het werkt van binnen naar buiten. Check maar).
Onzekerheid is (even) niet weten wat/dat je Bent.
Onzekerheid is iets ingevuld hebben achter IK BEN en daarmee identificeren.
Onzekerheid heeft dus heel veel uitingsvormen, gedachten, aspecten, verhalen en aannames.
Zekerheid is kinderlijk eenvoudig; zekerheid is (ongedefinieerd) Zijn.
