Al luisterend dacht ik laatst: wat gek eigenlijk, dat we allemaal (?) zo hard op zoek zijn naar zekerheid, naar de afwezigheid van angst, naar tevredenheid, naar een gevoel van vervulling, naar rust en ruimte, naar moed, naar (persoonlijke) liefde, naar geluk, naar overvloed, naar een doel of een missie.
Zou het niet veel nuttiger/ handiger/ makkelijker zijn om te beseffen dat je gewoon onzeker kunt zijn? Dat je simpelweg angst kunt ervaren? Dat het geen enkel probleem is om je ontevreden te voelen? Dat je onvervuld óók gewoon ademhaalt ? Dat onrust en benauwdheid niet de vijand zijn? Dat de afwezigheid van moed of (romantische) liefde geen kwaad kan? Dat ongelukkig zijn geen doodvonnis inhoudt? Dat je doelloosheid óók mag beleven in de dualiteit?
Wat maakt het uit? Waarom zou het verkeerd zijn; wie zegt dat? Van wie heb je dat geleerd? Wanneer is de neiging ontstaan om al die gevoelens te vermijden in plaats van ze te begrijpen (en dan NIET op een analytische manier, maar aan de hand van wetmatigheden)? Waarom wil je er van weglopen of van wegblijven? Hoezo hebben gevoelens een oplossing van jou (van wie je denkt dat je bent) nodig? Gaan die niet vanzelf, zoals alles (positief of negatief bestempeld) wat verschijnt ook weer gedoemd is te verdwijnen? Van gedachten veranderen is wat mij betreft geen activiteit!
Het gebeurt gewoon, en snel en soepel ook, als de pijnlijke gevoelens ‘correct’ begrepen worden: als een seintje, als volkomen neutrale feedback, dat je denken tijdelijk niet in lijn is met de aard van je ware natuur.
Natuurlijk is het wel handig om dan/eerst/vooral/goed te beseffen dat alle ervaringen simpelweg persoonlijk lijkende (of gemaakte) bewegingen in of van een onpersoonlijk geHeel zijn. Het geHeel (geluk!) dat je (al) bent, of je dat nu weet of niet.
Dat besef haalt, wat mij betreft dan, de weerstand tegen de bewegingen weg, biedt onmiddellijke ontspanning én: ruimte aan een vers perspectief van binnenuit. Stilte. Een nieuwe beweging. Een fris inzicht. Een breder bewustzijn. Een ander gevoel. Een omgekeerde wereld. Een ‘kloppend’ uitgangspunt. Alles wat je eerder tevergeefs aan het zoeken was misschien.
Afbeelding van Piyapong Saydaung via Pixabay
