Een tijdje geleden omschreef ik het leven in de vorm, zoals wij dat allemaal beleven, als het boek van Ikke. Als een verhaal dat verschijnt op blanco papier. Papier dat het niet uitmaakt welk verhaal erop wordt gedrukt. Omdat het papier het papier blijft. Nooit lijdt onder een sneu verhaal. Niet groeit van een indrukwekkend verhaal. Niet beter wordt van een goed verhaal.
Laatst kwam er in een gesprek nog een andere metafoor op in dit kader. Het woord ‘bronvermelding’ verscheen. En ik zag voor me hoe er schuin rechts boven elk woord op elke bladzijde van ons boek van Ikke een ‘1’-tje stond gedrukt. Zo’n cijfer dat men gebruikt om naar een voetnoot onderaan de bladzijde of elders in het boek te verwijzen. Waar een verklaring staat of naar een bron wordt verwezen.
En in ons boek van Ikke is die bron altijd dezelfde. De Universele Levensenergie, pure Liefde, je ware natuur of hoe je de bron van alles ook wilt noemen. Elk woord, elk verhaal, elke gedachte, elk gevoel, elke situatie die zich afspeelt of beschreven wordt; dezelfde bron. Elk begin en elk einde. Elke waarneming, elke herinnering, elke projectie. Bij alles kan er een 1-tje bij gezien worden, als verwijzing naar die ene bron.
Zo hoef je nooit meer te zoeken naar de oorzaak van wat dan ook, omdat er maar één oorzaak is. Die (onuitputtelijke) bron. Waaruit in elk illusoir moment iets nieuws tevoorschijn kan komen en waarin ook alles weer oplost, trouwens. Wat een eenvoud.
(De bron van de foto noemen we Rob Tol, en hoewel we die hier vermelden, komen ook hij en de foto uit dezelfde Bron :-))
