Er zijn culturen waar het gebruikelijk is om regendansen te doen. Volgens Wikipedia is een regendans “een rituele ceremoniële dans uitgevoerd om regen mee op te roepen en zo de oogst te beschermen.” Zo’n regendans wordt soms uitgevoerd op een moment dat er toevallig regen aankomt. Dan lijkt de regendans geslaagd. Soms blijft de regen weg en gaat de ceremonie door of worden er elementen aan de ceremonie toegevoegd. Als het dan toevallig gaat regenen, lijkt het nog steeds alsof de regendans – eventueel in aangepaste vorm – zijn nut heeft bewezen. Er zijn ook momenten waarop er geen regen komt. Wekenlang niet. Misschien zelfs maandenlang niet. Dan werkt de regendans een keertje niet maar hey, dat kan gebeuren. En het geloof in de regendans blijft bestaan.
Als het over regendansen gaat, zien wij in de Westerse wereld heel goed dat de regendans en het ontstaan van regen totaal niet met elkaar verbonden zijn. Toch doen wij in onze cultuur minstens evenveel regendansjes en geloven er even sterk in.
In het blogartikel ‘Regen & Zonneschijn’ vergeleek ik de menselijke ervaring met het weer. Onze ervaring/gemoedstoestand/gevoel is even wisselend, even veranderlijk en even weinig beïnvloedbaar.
Alhoewel we weten dat we een fenomeen als het weer niet naar onze hand kunnen zetten, doen we toch enorm ons best om ons gevoelsweer wél te veranderen. Als het regent in ons leven (we zitten niet lekker in ons vel) komen we in actie om die regen te stoppen. Welk anti-regendansje we doen, verschilt van persoon tot persoon. De een grijpt naar een verdovend middel (in welke vorm dan ook… eten, niet eten, drugs, alcohol, seks, tv kijken, etc), de ander mediteert, gaat hardlopen, gaat in therapie of voert een ‘goed’ gesprek met een vriend of vriendin.
Onze anti-regendansjes helpen. Soms. En heel vaak niet. Dan gaan we langer door met dansen (niet twee uur per dag mediteren bijvoorbeeld, maar 12 dagen achter elkaar) of voeren een andere dans uit (“NLP hielp niet genoeg dus nu ga ik naar een Landmark-training”) en leggen bij elke anti-regendans een verband met onze gemoedstoestand. Een verband dat er in werkelijkheid niet is. Net zo min als de cultureel bepaalde regendansen om de oogst te sparen een verband houden met het al dan niet vallen van neerslag.
Wat er al die tijd wél is, is de wetenschap dat de zon altijd schijnt – ook achter de regenwolken. Dat geldt ook voor ons als mensen. Sterker nog: we zijn de zon, met al haar licht en kracht. Geen wolk of regenbui kan daar iets aan veranderen. Het licht of de liefde die we zijn, is nooit weg.
We maken onszelf moe met nutteloze anti-regendansen. Terwijl er al die tijd al de optie is om gewoon te dansen in de regen. Te genieten van je menselijke ervaring in al zijn facetten. Ja, dan word je nat (je hebt een rotgevoel). Maar je droogt altijd weer op. Gegarandeerd.
