Er wordt veel over onzekerheid en zelfvertrouwen gepraat. Laatst las ik ergens dat iemand een skitrip had gemaakt. Het verhaal ging ongeveer zo: de man durfde eerst niet te gaan skiën. Hij was bang voor zo’n trip. Toch ging hij, kennelijk. Er stond niet vermeld wat daarbij het idee was. Dat de man dacht en geloofde dat je door je angsten heen moet of zo. Tijdens de trip bleek hij enorm te genieten, althans, dat was het verhaal dat achteraf verteld werd. En na de skitrip was er een gevoel dat als zelfvertrouwen werd gelabeld. Vervolgens werd er een artikel geschreven met daarin: die skitrip heeft me zelfvertrouwen gegeven.
Ik zag het al voor me: een skitrip met een heel vriendelijk gezichtje dat een pakketje zelfvertrouwen aan de man overhandigde: “Hier, kijk eens wat ik voor je heb? Zelfvertrouwen. Het is helemaal van jou. Goed bewaren hè, want zelfvertrouwen is belangrijk en brengt je verder in dit leven dan onzekerheid”. En wat deed dat zelfvertrouwen vervolgens? Het nam de man bij de hand en bracht hem naar plekken waar de man altijd van gedroomd had.
Leuke fantasie, maar zo werkt het nie.
Bij kinderen proberen we dit ook wel zo te bewerkstelligen. Het idee is dan dat we ze dingen laten doen waarvan we weten dat ze het kunnen en dat moet ze zelfvertrouwen opleveren voor volgende situaties. Volgens mij klopt daar niets van. Als een ‘geslaagde’ missie zelfvertrouwen zou opleveren, dan zou het feit dat je succesvol hebt leren lopen of op de wc poepen (jeeeeeuj!) de truc wel hebben gedaan.
We worden nergens zeker of onzeker van, er is simpelweg onzekerheid of niet. Je zou ook kunnen zeggen: er is simpelweg het idee van ‘ikke’ of niet.
Het is misschien lastig (of helemaal niet) te accepteren met ons verstand, maar dat wat wij leven noemen is een tomeloze, eindeloze, grenzeloze, vormloze energie die een stroom van (illusoire!) vormen ‘aanneemt’ binnen tijd, ruimte en materie. Het vormloze is de enige oorzaak van de vorm, zou je ook kunnen zeggen.
En dat haalt uitspraken als ‘Dit maakt me onzeker’ en ‘Dat heeft me veel zelfvertrouwen gegeven’ volledig onderuit.
De enige onzekerheid in mijn ogen is de gedachte (de energiebeweging!) die zegt dat jij een persoon bent, los van Mind. Die bepaalde gevoelens niet zou mogen hebben (onzekerheid!) en andere gevoelens (zelfverzekerdheid!) weer wel. En die laatste het liefst in precies de juiste hoeveelheid (?). Niet al teveel, want dan wordt het arrogant en dat mag ook weer niet. Het komt nogal nauw allemaal en het is ook vrij ingewikkeld. Bovendien onderhevig aan pogingen tot controle, kennelijk. Dingen doen die iets op zouden kunnen leveren.
En zekerheid? Dat is het besef dat alles, inclusief jij, gebeurt. Heel natuurlijk, uitsluitend en alleen, als bewegingen van/in Mind. Wat we dus ook wel jouw ware natuur of ware identiteit noemen.
Image by Alexas_Fotos from Pixabay
