“Zo ben ik nu eenmaal.” Een opmerking die ik regelmatig om me heen hoor, in een heleboel verschillende vormen. “Ik ben perfectionistisch” bijvoorbeeld. Of: “Ik ben introvert en dus hou ik niet van feestjes”. Overigens betrap ik mezelf ook wel eens op het uitkramen van zoiets. De voorbeelden kwamen niet uit de lucht vallen. 😉
We zeggen het tegen anderen, maar misschien nog wel vaker tegen onszelf. Want ja, het is heel jammer natuurlijk, maar er is een goeie reden dat je je gedraagt zoals je je gedraagt. En dat je er niet mee kan stoppen. Zelfs niet als het je ongelukkig maakt.
Op ieder mogelijk moment van de daken schreeuwen dat ‘[vul in wat van toepassing is] gewoon is wie je bent’ zorgt ervoor dat we onszelf beperken. We proppen onszelf in een hokje. Een hokje dat soms misschien wel past hoor, maar zeker niet altijd.
Als ik denk dat ik een perfectionist ben en dat daar bepaalde kenmerken bij horen, dan leg ik druk op mezelf om me altijd op een bepaalde manier te gedragen. Dan zou ik niet vrij zijn om eens een beetje minder mijn best te doen, want er zijn tenslotte (zelfbedachte!) maatstaven waar een perfectionist zich aan moet houden. En als ik denk dat ik introvert ben en dus niet van feestjes hou, verzin ik excuses om er niet heen te hoeven. Zo kan je ervoor zorgen dat je nooit iets leuks doet met vrienden en kan je jezelf ervan weerhouden hele leuke en misschien zelfs waardevolle dingen mee te maken.
Eigenlijk grappig, want uiteindelijk hangt het hele concept van ‘iets’ zijn aan elkaar van je eigen gedachten erover. Ooit heb je je een keer op een bepaalde manier gedragen, om welke reden dan ook. Vervolgens is dat een soort standaard geworden waaraan je moet voldoen om jezelf te zijn. Terwijl je niet eens in alle situaties hetzelfde bent. Iemand die heel perfectionistisch gedrag vertoont als hij op zijn werk is kan thuis zonder erover na te denken zijn sokken laten slingeren. Een introvert persoon kan de oren van het hoofd van een goede vriendin kletsen. Logisch ook, want je hebt niet altijd zin in dezelfde dingen en niet elke situatie is gelijk.
Gedachten zijn uiterst veranderlijk, dus hoef je je helemaal niet vast te houden aan dat soort uitspraken – dat heeft niet eens zin!
Je mag in elk moment zijn waar je zin in hebt en doen wat je inspireert. Zoals Alan Watts al zei: “You’re under no obligation to be the same person you were five minutes ago”. 🙂
