“Oh, dat doet me denken aan….” zeggen we, en op dat moment luisteren we niet meer (onbevangen, ongekleurd, in stilte). “Is dat net zoiets als…?” vragen we, en onze hersens slaan aan het vergelijken, verwerpen of goedkeuren. Onze gedachten nemen ons mee naar wat we op een eerder moment hebben meegemaakt, ervaren en geleerd.
Het gebeurt ons allemaal en het geeft niets, maar het is wél prettig om te zien dat dát is wat we doen. We denken dat we het al weten en vullen in. En waar nieuwsgierigheid en openheid iets fris en nieuws zou kunnen opleveren, duiken we met het weten in een oude, vertrouwde (modder?)poel van al eerder gedachte gedachten.
Foto: Rob Tol
