Wij, in de westerse wereld, zijn enorm resultaatgericht. We doen dingen (die we ‘werk’ noemen) om iets te bereiken of er iets voor terug te krijgen. Blijft het resultaat van je activiteiten uit, dan kun je maar beter stoppen met doen wat je doet. Vinden we. Want het resultaat telt het zwaarst. Menen we. Plezier in de weg daarnaar toe is meegenomen en je hebt mazzel als je van je hobby je beroep kunt maken, maar voor degenen die dat geluk niet hebben geldt: ‘zomaar’ voor de lol iets ondernemen bewaar je maar voor in je vrije tijd. Best jammer.
En ergens snappen we wel dat creativiteit als uitgangspunt van ons handelen erg nuttig is, maar we zien het toch vaak als een fenomeen dat slechts in bepaalde beroepsgroepen thuishoort. En als we het al op de ‘gewone’ werkvloer willen stimuleren, weten we vaak niet waar we het vandaan moeten halen. Gaan we ervoor op een cursus ‘buiten de box’ denken. Blijft de creativiteit vaak beperkt tot bepaalde grenzen en kaders. Hebben we toch allerlei regels voor het creatieproces.
Terwijl we in mijn optiek van nature creatieve, spelende wezens zijn. Kijk maar eens naar hoe we ontstaan, als mens. Uit de ultieme, creatieve daad die we seks noemen (gecombineerd met een ongrijpbaar wonder). Wat ik me afvroeg; zijn we bij die daad ook alleen maar hard aan het werk met uitsluitend het mogelijke resultaat (een nieuw mens) voor ogen? Hebben wij dit wonder in de hand (dacht het niet!). Beschouw je deze daad als overbodig, niet de moeite waard en mislukt wanneer het resultaat uitblijft? Of geniet je er gewoon van? Houd je je aan strakke regels of speel je lekker? Leuke overwegingen.
(p.s. Wil jij ook vaker/meer spelend leven en creëren? Check onze driedaagse Dieper inzicht)
