Ik lees: ‘we moeten onze onvolmaaktheden leren accepteren’ en ik denk: dat is toch ook kostelijk. Je formuleert een mening over jezelf (onvolmaaktheid) en vervolgens ga je die proberen (!) te accepteren. Veel succes daarmee. Je kunt die mening ook gewoon achterwege laten. Scheelt een hoop gedoe. Just sayin’.
Ik hoor: “Hij is nu eenmaal zo. Ik neem hem zoals hij is,” en het klinkt ontspannen, maar wat in mij opkomt is: je dicht hem bepaalde eigenschappen toe en vervolgens ‘neem’ je die. Je kunt ook openlaten ‘hoe’ hij is. Je hebt toch geen idee. Scheelt twee stappen. Just sayin’.
Je betitelt iets als ‘tegenslag’ omdat het niet verliep zoals gewenst of omdat je met je beperkte blik de geboden kans niet ziet en je zegt:”ik leer er wel mee omgaan.” Tja. Of je laat de mogelijkheid open dat er precies gebeurde wat er ‘moest’ gebeuren (het gebeurde namelijk). Hoef je nergens mee te leren omgaan. Heel ontspannend. Just sayin’.
Foto © Rob Tol
