In onze wanhoop over de depressieve medemens en de wens tot een oplossing te komen van deze verlammende staat van zijn, zoeken we in allerlei hoeken naar de oorzaak daarvan.
We kennen uiteraard de theorie van de biochemische onbalans in de hersenen. Die we met wisselend succes proberen op te heffen door pillen voor te schrijven die deze chemie beïnvloeden. We zijn bekend met het verhaal over ‘de verkeerde’ gedachten hebben en geloven. Die worden aangepakt door vaak heel lang te oefenen met het produceren en geloven van de ‘juiste’ gedachten. Een vrij moeizaam herprogrammeerproces. We wijten depressies ook wel aan de manier waarop de moderne maatschappij is ingericht en dan is het logisch om te klagen over die maatschappij en verandering daarin wensen aan te brengen, je uit de samenleving terug te trekken of anderszins je leven radicaal om te gooien. Je kent misschien wel studies die uitwijzen dat depressies erfelijk zijn. In de genen zitten. En voor wie dat gelooft, is het botte pech en een kwestie van ermee leren leven. Depressies worden ook wel toegeschreven aan gebeurtenissen uit het verleden. Dan ligt het voor de hand om daarin te duiken, het verleden te verwerken en/of ‘een plekje’ te geven waar het mag rusten.
Laatst las ik een vrij recente theorie voor het ontstaan van depressies. Deze beweerde dat je heel ongelukkig werd door het ontbreken van bepaalde bacteriestammen in je darmen. Darmen werden hier ‘het tweede brein’ genoemd. Een aangepast dieet zou de oplossing vormen. Ik vroeg me direct af waar een depressie eigenlijk gevoeld wordt. In je buik? In je brein? In je gezicht? In je grote teen?
Hoe knap we ook zijn als mens; het lijkt alsof we nog steeds in de Middeleeuwen leven waar het gaat om geestelijke aandoeningen. Terwijl de fundamentele oplossing hiervoor al sinds mensenheugenis gekend en gecommuniceerd wordt. In Oosterse filosofieën, door Griekse wijsgeren, in het hart van alle religies voordat de mens daar regels aan verbond en in de 3 principes zoals beschreven door Sydney Banks.
Een depressie (of chronische stress of angst of ander geestelijk ongemak) is ‘slechts’ een teken dat vergeten wordt wat je ware natuur is. Noem het pure Liefde of Universal Mind of Levensenergie of voor mijn part God. Depressie is een sein dat je per abuis bent gaan geloven dat je je aardepakje, je gedachten en je levensverhaal bent, in plaats van de bron daarvan. Depressie is een aanwijzing dat je waarde hecht aan tijdelijke verschijningen. In de buitenwereld van vormen, gedachten, gevoelens, concepten en omstandigheden in plaats van te rusten in de permanente binnenwereld die vóór dat alles IS.
Zullen we daarnaar kijken? Je bent welkom.
