Laatst kwam in me op: eigenlijk gaat het erom dat je ALLES liefhebt, inclusief het feit dat je niet alles lief kunt hebben en inclusief je weerstand tegen dit idee (lees dit nog eens 🙂 ).

En als persoonlijke opdracht is dit onmogelijk en ongelooflijk vermoeiend, maar als universeel besef is het ultiem makkelijk: alles wat er is, IS immers een beweging van de pure Liefde die we in wezen zijn. Er is dan ook niets te doen om dit ‘alles liefhebben’ te bereiken, maar je zou kunnen zeggen dat er wel iets te zien is wat die menselijke ervaring makkelijker maakt: het inzicht dat meningen vormen, oordelen vellen en ergens een (heel) DING van maken niemand helpt. En after the fact is. De 3 principes hebben de ervaring al gecreëerd en je bent te laat. Dus kun je dat laten? Wie weet. Misschien valt het vanzelf (af en toe) weg.

Je zou ook kunnen zeggen: zodra je beseft dat je altijd naar Mind in allerlei vermommingen zit te kijken, kun je niet anders dan alles liefhebben. Zodra je je realiseert dat de hele wereld een Denkprojectie of -spiegel is, zijn andere benaderingen niet langer logisch.

Toch is het heel menselijk en dus begrijpelijk dat dit niet altijd ‘lukt’ of eigenlijk: niet altijd gebeurt. Laatst mijmerde ik daar met een vriendin over. We constateerden dat het lastig lijkt om ‘de zeven zonden’ (lekker christelijk idee) lief te hebben. Of eigenlijk: de mens die in onze ogen zo’n zonde begaat.

Hoogmoed, jaloezie, boosheid, vraatzucht, wellust, hebzucht en lusteloosheid.

Wel geinig om dit rijtje even te bekijken en te checken waar jij je aan ergert, bij jezelf of een ‘ander’. Welk gedrag volgens jou niet mag. Wat je niet lief kunt hebben dus 🙂 . En niet omdat je het WEL lief zou moeten hebben, maar gewoon uit nieuwsgierigheid. Misschien zit er een inzicht in, misschien niet. De vriendin en ik erkenden dat er een oordeel zat in onze weerstand. En vroegen ons af of we ook dát lief konden hebben.

Als je zo’n mijmering helemaal volgt, kom je volgens mij uit bij de constatering dat alles en iedereen perfect is zoals het/hij/zij is, en dus liefhebbenswaardig. En dat wij daar persoonlijk wel eens een andere mening over hebben. Geeft niks en het (alles!) kan zomaar veranderen.

Image by Gerd Altmann from Pixabay

Share This