Vanmorgen ging de wekker af op mijn mobiele telefoon. Ik pakte het ding op om ‘m uit te zetten en ineens viel mijn oog op het scherm en de term die gebruikt werd voor deze functie:
ALARM
Grappig, eigenlijk. Er was niets alarmerends aan mijn reden tot wakker worden. Er stond die ochtend gewoon een mentorafspraak in mijn agenda die ik graag na wilde komen en dan is een wekker wel handig. Het deed mij wel mijmeren over het woord ‘alarm’. Vooral omdat het tegenwoordig in toenemende mate overal voor gebruikt wordt.
Een mooi voorbeeld is het weeralarm. Op mijn mobiel staat er steeds vaker een rood uitroepteken bij het icoontje dat de huidige temperatuur en het weertype meldt. Alarm! Er is mist! Of er dreigt gladheid! Of wat meer wind dan we gewend zijn! Ook in de media zie ik het regelmatig voorbijkomen. Dreiging, rode cijfers, de opdracht tot alertheid, alarm!
Ik vraag me wel eens af wat het met het aardepakje-systeem doet, al dat ge-alarmeer. (Moet je het wel eerst waarnemen en er in geloven natuurlijk, hè? Anders gebeurt er intern helemaal niets. Dan glijden die alarmeringen van je af als water van een eend en is er gewoon een respons op wat er zich daadwerkelijk aandient in jouw tijdelijke realiteit, hier en nu.)
Maar voorbij de alarmerende ‘buitenwereld’ mijmerde ik verder over alarmerende gevoelens die ‘van binnen’ worden ervaren. Alarm in het aardepakje. Grote paniek of angst, bijvoorbeeld. Wat is er daar te zien? Ik fantaseerde even een metafoor:
Een klein beetje onrust is als een vriendelijke wekker.
Je weet wel, zo’n wake-up call in een hotel. Toen ik lang geleden een tijdje in een hotel in Singapore woonde, was er elke ochtend een zoetgevooisde receptionist die meldde: “Good morning madam, this is your wake-up call” (bestaat dat nog?). Dat was fijn rustig wakker worden, in zo’n comfortabel bed.
Zouden we milde onrust ook kunnen zien als vriendelijk signaal om wakker te worden? Als een wekkertje dat jou vertelt dat je (ik)gedachten gelooft die niet in lijn zijn met je ware natuur? En je uitnodigt om te ontwaken uit de droom van onrustige gedachten, zodat je kunt ontdekken dat je veilig in het warme bedje van je ware natuur ligt?
Het signaal, de wekker, de vage onrust dus, negeren of op enige wijze onderdrukken werkt averechts. Dat is hetzelfde als je vingers in je oren stoppen of de wekker steeds uitzetten zonder wakker te worden. De wekker (de onrust!) zal steeds harder tekeer gaan.
Nogmaals: je hoeft er verder niets van te maken hoor, van dat signaal, van de gevoelens dus. Maar je er bewust van zijn en ernaar luisteren om ‘wakker’ te worden in het besef van je ware natuur is wel heel handig!
Als je echt naar rust, ruimte, helderheid en het besef van oké zijn verlangt tenminste. Anders mag je gerust je hoofd onder de dekens houden, in slaap sukkelen en opnieuw onrustig dromen tot het alarm niet meer te negeren is!
Trackbacks/Pingbacks