Laatst schreef ik al een stukje over hoe we als mens, in alle onschuld, dingen proberen te doen die helemaal niet kunnen. Vandaag wil ik graag kijken naar hoe we op eenzelfde manier een verhaal creëren dat geen reële grond heeft. Heel begrijpelijk dat we dat zo doen, omdat we gewend zijn op deze manier te kijken/denken, maar het is wel de oorzaak van veel slepend leed. Ik heb het over het idee dat we als mens ‘ergens in’ kunnen zitten.
Zo vertellen we onszelf en anderen: “ik zit in een relatie.” Of: “ik zit in een burn-out, ik zit (diep) in de problemen, ik zit in mijn verdriet”. We gaan er dan vanuit dat er een persoontje bestaat dat vervolgens iets kan ervaren. Het lijkt ook heel echt. Zoals het ook heel echt lijkt dat de zon opkomt en ondergaat (terwijl die zon gewoon blijft staan waar ‘ie staat en de aarde eromheen draait). Het is allebei een illusie. Een misverstand. Een leugen, zo je wilt.
Alles waar we denken ‘in te zitten’ is een ervaring waar we het verhaaltje van een ‘ik’ op plakken. En dan is er ineens niet simpelweg relateren, maar ‘ik zit in een relatie’. Dan is er niet alleen uitputting en depressie (burn-out), maar ‘ik zit in een burn-out’. Dan is er niet eenvoudigweg ervaren van gebeurtenissen die als problematisch worden bestempeld, maar ‘ik zit in de problemen’. Zo wordt een sensatie die we verdriet noemen ‘ik zit in mijn verdriet’. Vervolgens wordt het zwaar en ingewikkeld.
Want als je gelooft in het verhaal van ikke en een daar los van staande ervaring , dan volgt daar logischerwijs uit dat je ergens uit kunt of zelfs moet komen. Dat je je ergens van kunt of zelfs moet ontdoen. Dat je ergens aan kunt of moet ontsnappen. Of iets lijdzaam kunt of moet uitzitten. Dan wordt leven worstelen. Ook een ervaring trouwens :-).
Kijken we naar wat er zich afspeelt in plaats van er direct een verhaal van te maken door er een ‘ik’ op te plakken, dan zul je misschien opmerken dat er alleen ervaren is. Ervaren dat wij beschrijven aan de hand van de drie principes.
Disclaimer: het gaat er hier niet om dat je andere woorden gaat gebruiken en angstvallig het woord ‘ik’ gaat vermijden. Dat doet er helemaal niet toe. Maar kijk eens in alle helderheid hoe leven écht werkt en wie jij (niet) bent. Voorbij wat we gewend zijn te zien en zeggen. Wellicht ontdek je dat er puur een steeds veranderende ervaring is. Energie (Mind) in beweging.
Het lichaam kan in de gevangenis zitten. In een auto of in een achtbaan. Dan is er zitten. Maar nooit in een gevoel of situatie. En het is best belangrijk of gewoon prettig om dat te ontdekken, simpelweg door ‘de andere kant’ op te kijken. Naar waar elke ervaring vandaan komt. Dan verlies je ook vanzelf de neiging om je ergens uit te willen worstelen.
