Soms voel ik zo’n sterke drang om iets te doen dat het eigenlijk meer voelt als dwang. Ik MOET iets doen. En wel NU. Of dat ‘iets’ nu leren voor een tentamen, de vaatwasser vullen of iemand helpen is.
Het is dan niet zo dat ik denk “Goh, dat ga ik even doen. Leuk!” – nee, het is dan praktisch dwangmatig. Ik ben op zulke momenten ook in staat om een enorm aantal redenen te verzinnen waarom het echt heel erg extreem nodig is om het NU-NU-NU te doen.
Je zult begrijpen dat dit ervoor zorgt dat ik me niet zo heel fijn voel. Want op dat moment heb ik er totaal geen zin in om iets te doen. Of in ieder geval niet dat ding waarvan ik op dat moment heb bedacht dat ik het moet doen.
Ik heb op dat soort momenten namelijk bijbedoelingen. Het gaat me helemaal niet om het ‘iets’, maar om waar het voor staat in mijn hoofd. Zo’n bijbedoeling kan van alles zijn.
Bijvoorbeeld: moeten leren omdat zakken of een slecht cijfer halen niet kan, want dan vinden andere mensen me dom. De vaatwasser moet aangezet worden omdat de messen op zijn en er straks visite komt. En als die visite ziet dat ik geen schone messen meer heb dan zouden ze wel eens iets over me kunnen denken. Een dierbare ervaart een probleem en ik weet de oplossing. Dus moet ik hem of haar nu meteen helpen, zodat het niet uit de hand loopt en er grotere problemen ontstaan.
Hierbij genereer ik als een malle toekomstvoorspellingen. Soms dus zelfs voor andere mensen. Terwijl ik logischerwijs niet weet wat er in hen omgaat in een hypothetische toekomstige situatie. Weet ik veel of mensen me dom vinden, of het ook maar iemand gaat opvallen dat er geen messen in mijn besteklade liggen of dat er grotere problemen zullen ontstaan in het leven van een ander.
Eigenlijk komen al die bijbedoelingen neer op één ding: ik voel me onzeker. Ik moet dat ene ding doen om aan mezelf of aan anderen te bewijzen dat ik het wel kan. Of om te bewijzen dat ik een goede huisvrouw kan zijn, een goeie vriendin ben of ga zo maar door. En door de druk van mijn bijbedoelingen en die onderliggende onzekerheid ga ik onhandige dingen doen. Ongeconcentreerd leren, dingen uit mijn handen laten vallen door mijn haast of slecht advies geven.
En die onzekerheid? Die is altijd volledig gebaseerd op mijn gedachten. Gedachten die zelfbedacht zijn en dus ook niet waar zijn. Lekker loslaten dus. Kan ik ook niet per ongeluk iets onhandigs doen. 😉
