Deze maand houd ik mij onder andere bezig met het vertalen van het boek Very Well van Chana Studley, met hulp van een lief medemens. Het is bijna klaar en hoeft alleen nog maar nagelezen te worden op inconsistenties en typefouten. Je snapt dus vast dat het woord ‘vertalen’ en ‘vertaler’, mijn oude vak, wat meer gebruikt werd de afgelopen tijd.
Luisterend naar verhalen over gevoelens en gedachten en gebeurtenissen kwam het ineens ook op. In een vraag: waarom doen we eigenlijk zo ons best om alles wat ervaren wordt in woorden te vertalen? Waarom geven we overal taal aan (zoals ik nu)? Wat willen we daarmee? En kán het eigenlijk wel?
Mijn brein linkte het ook aan een vraag die mij regelmatig gesteld wordt. Iets in de trant van ‘maar heb jij dan geen …. (vul hier een gevoelsterm in) meer?’ Het antwoord dat dan opkomt varieert uiteraard, en kan zijn “natuurlijk wel, ik ben toch gewoon een mens?” Of: “jazeker, alleen zie ik er kennelijk geen probleem meer in.” Ik heb ook weleens gezegd: “uiteraard zijn er gevoelens, maar er is niemand die zich daar druk over maakt. Of wel, maar dat maakt dan ook niet uit.”
En nu, mijmerend over de menselijke behoefte, die soms zelfs noodzaak lijkt, om te praten over gevoelens en gedachten en gebeurtenissen, dacht ik: kennelijk pak ik mijn oude beroep van vertaler in díe zin niet meer zo vaak op!* 🙂 Wat ervaren wordt, de schijnbare bewegingen van/in de Universele Mind, heeft van zichzelf geen taal.
Taal is van het brein en het brein is ‘after the fact‘.
Het brein breit een verhaal over de ervaring. Geeft een naam en dus taal aan de bewegingen (dit is angst!). Het zoekt een oorzaak, wil een oplossing, wijst een schuldige aan (al is het maar ‘onszelf’) en blijft soms eindeloos haken en hangen in een zelfde groef. Voortborduren op wat al voorbij is. Geeft niks. Maar herken je het? Zie je dat? Besef je wat er gebeurt en wat jij in wezen bent?
Misschien is het in stilte samenZijn al genoeg om dit helder te maken.
*En dus NIET omdat er niets gevoeld wordt, NIET omdat er iets weggestopt of onderdrukt wordt, maar simpelweg omdat het pure beleven al voldoende is.
Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay
