Wij nodigen je met inzicht in de 3 principes steeds uit om voorbij concepten, ideeën en gedachten te gaan. Alleen als je dat wilt en als je daar interesse in hebt. Wie geen belangstelling toont laten we uiteraard met rust. Luisteren gebeurt vrijwillig! In onze podcast vermalen we wekelijks een concept in onze virtuele gehaktmolen. Gewoon ter inspiratie, om een beetje te laten zien waar concepten uit bestaan (denken!). En hoe ons geloof in en gehechtheid aan concepten veel verkramping oplevert. Vruchteloos strijden en streven tot gevolg heeft. We schijnen een licht op die concepten om het leven makkelijker te maken en meer helderheid te scheppen. Je zou het zomaar onze missie kunnen noemen, als we in dat concept zouden geloven 🙂 :-).
Naar aanleiding van een paar gebeurtenissen en gesprekken merkte ik deze week iets op. En wel dat er bij mensen die in aanraking komen met de 3 principes soms, in eerste instantie, wel eens een mening ontstaat over het gebruik van concepten in hun omgeving. Of zelfs weerstand tegen het gebruik van bepaalde concepten door de werkgever, de partner, een kind of ‘de maatschappij’ (waar die zich dan ook moge bevinden). Heel logisch en verleidelijk natuurlijk, en vrijwel altijd met de beste intenties. Het is nogal een eyeopener wanneer je ontdekt dat geestelijke aandoeningen, carrières en werkdruk, relaties, tijd, loslaten, schuld en de wereld (ik noem maar een paar willekeurige concepten) niet bestaan buiten het denken. Het kan een enorme transformatie in gang zetten of teweeg brengen als je elke vorm gaat herkennen als de beweging van gedachten binnen één geheel. Als een ervaring in dit moment. Het kan ultieme ontspanning opleveren die je anderen ook gunt.
En met dat idee van ‘gunnen’ ontstaat er dus soms een opmerkelijke beweging. Namelijk die eerder genoemde weerstand tegen concepten. In de vorm van irritatie of minachting, bijvoorbeeld. Verkramping dus :-)! Ik schets wat situaties. Je manager tovert een plan uit de hoge hoed voor, ik noem maar wat, career development. Je studerende kind komt thuis met de boodschap dat hij naar een psycholoog wil omdat zijn studentenbegeleider de term ADHD heeft laten vallen. Je vrouw moppert over werkdruk of overgangsklachten. Je coachee spuit zijn gal over een huwelijksprobleem of je beste vriendin vraagt of jij gezellig meegaat naar een workshop ‘in zeven stappen naar een gelukkig leven’. En jij ziet dus helder dat career development, ADHD, werkdruk, overgang, huwelijksproblemen en die zeven stappen niet bestaan buiten het denken.
Komt er dan weerstand in je op? Een diepe zucht? Vormt er zich een idee in de trant van: ‘het zou zo fijn zijn voor die ander als hij of zij de onzin van het concept ook zou inzien?’ Is er de neiging je medemens op andere ideeën te brengen? Wil je, kortom, eigenlijk, subtiel (en ongevraagd!!) gaan fiksen om de ander of de wereld naar jouw hand zetten? Wil je ‘meedenken’, wijze raad geven, het beter weten, maar houdt dat eigenlijk ’tegendenken’ in? Dan weet ik één ding zeker.
Je kijkt naar buiten en op dat moment geloof je derhalve zelf in een concept.
Het concept van ‘ik’ en de ‘ander’. Het concept van wat ‘beter’ zou zijn. Hoe de wereld eruit zou moeten zien. Of die wereld nu verschijnt als je werk, je partner, je kind, vriendin of maatschappij. En daarin zit altijd onschuldige, maar onnodige weerstand.
Als je dit (h)erkent blijft wellicht de vraag over: ‘maar wat zeg of doe ik dan?’ En dat werd mij dus (opnieuw) helder. De enige keus die er overblijft (of dat werkelijk een keuze is en of keuzes überhaupt bestaan is voer voor een ander blog) is: doe ik mee of niet? Praat ik mee of niet? Ga ik hierin mee of niet? Zonder voor of tegen te zijn, zonder wijze raad of mening, al komt die in eerste instantie misschien wel op. Eenmaal gezien voor wat het is (niets! een concept!); kun je het gewoon láten? De career development, ADHD, werkdruk, overgang, huwelijksproblemen, die zeven stappen en de ander die daarin gelooft? Ongeacht wat je denkt of vreest dat de consequenties zullen zijn als je niet meedoet, meepraat of meegaat?
Hoe eenvoudig wordt het dan ook weer! Iedereen mag leven zoals hij of zij wil. De ander, de hele wereld, mag diep geloven en volledig verstrikt raken in ideeën, strijd, regels en concepten. En jij doet mee of niet.
