Met nieuwe 3D technologie kunnen we prachtige illusies creëren. We zetten een speciale bril op en beleven een andere realiteit dan degene die we zonder die bril ervaren. Een heel realistische, vertelde een vriendin die dit had uitgeprobeerd mij laatst, want je gelooft en voelt écht wat je op die manier ziet. Zo had zij in een bioscoop verschillende films ervaren alsof ze er middenin zat. Bij het horrorgedeelte had zij de even bril afgezet. Te eng.
Je hele lichaam doet mee in de ervaring. Mensen die met behulp van zo’n bril bijvoorbeeld de illusie voorgeschoteld krijgen dat zij op een smalle richel tientallen meters boven de grond lopen, gaan wankelen, hebben moeite hun evenwicht te bewaren en worden bang. Terwijl ze gewoon over de grond wandelen. Ze denken alleen van niet.
Wat mij verwondert is dat we niet vaker zien dat we, ook zonder 3D bril, een illusie creëren door middel van het denken. Dat we ALTIJD een ‘bril’ op hebben met gedachten en overtuigingen die vervolgens tot leven komen via het bewustzijn. En ook; dat het mogelijk is om te zien dat het systeem zo werkt en je dus vervolgens te realiseren dat het niet echt is wat je waarneemt. Zodat je niet meer bang hoeft te zijn voor je zelfgecreëerde realiteit. En zonder wankelen kunt voortbewegen. Of wankelend, maar tegelijkertijd lachend omdat je weet dat je ten diepste veilig bent.
