Een lieve vriendin vroeg zich laatst zomaar ineens iets interessants af. Middenin de ervaring van angst die door het lijf raasde en trilde, waar ze logischerwijs geen zin in had (ik bedoel, het was niet alsof ze een kaartje had gekocht voor een supersonische achtbaan of zo). Out of the blue kwam een in mijn ogen geniale vraag in haar op:
“Waarom heb ik zo’n weerstand tegen wat van mijzelf is?” Wauw. Ik vond het nogal een showstopper, die op twee manieren gehoord kan worden.
Ten eerste kun je ‘m uitleggen op persoonlijk, psychologisch gebied. Het gevoel van angst zou je dan kunnen zien als het product van je ‘eigen gedachten’. Er speelt een angstig verhaal in je hoofd en daar zit je dan, lekker schizofreen als we allemaal zijn, ‘jezelf’ bang mee te maken. Je hele systeem mee op hol te jagen. (Voor degenen die menen dat angst nuttig is in het geval van een acute dreiging; nee. Dan is het helderheid die je ‘redt’). En dan de vraag: waarom zou je weerstand hebben tegen een zelfgecreëerde/ zelfbedachte ervaring?
Maar dit gezegd hebbend; hier kunnen we als mens schuld en verantwoordelijkheid in horen, en dat heb ik dus liever niet 🙂 . Gewoon, omdat dit niet is wat er gezegd wordt. We beschrijven hoe het werkt, niet wat jij al dan niet fout doet. Een beetje vergelijkbaar met de uitleg van zwaartekracht, eigenlijk. Alles valt naar beneden, en dat wil niet zeggen dat je iets verkeerd doet als je op je snufferd valt. Dusss….gaan we naar de tweede manier waarop de vraag gehoord kan worden. De onpersoonlijke, of ‘spirituele’ manier.
Dan nemen we de universele Mind als uitgangspunt en luidt de vraag: waarom heb ik zo’n weerstand tegen wat van mijZelf is? Of: tegen wat van Mindzelf is!
En er hoeft geen antwoord te komen. Dat vind ik het mooiste. De mijmering is genoeg. Het openstaan is meer dan voldoende van jou gevraagd. De verwondering is toereikend. Echt.
En ja…ik hoor de vragen al opkomen; “maar weerstand is toch ook onderdeel van de ervaring en dus ook een gedachte?” Jup, het is turtles all the way down. En: “‘ik’ is toch ook gewoon maar een gedachtenconstruct?” Zeker. Nou en. We hoeven niet 3p correct te zijn of te schrijven (als zoiets al kan of bestaat). We mijmeren gewoon lekker samen. Misschien wordt er iets helder of valt er iets weg.
Afbeelding van Victoria_Regen via Pixabay
