We zijn vaak op zoek naar wat we moeten doen. Wie inzicht in de werking van de 3 principes heeft verworven, gaat soms gewoon verder op zoek. Maar dan naar de ‘juiste’ 3P manier van doen en laten. Daarmee wordt ’t gelijk ingewikkeld. Want acties en handelingen die plaatsvinden, kunnen er (op ’t eerste gezicht?) exact hetzelfde uitzien met en zonder inzicht. Wat echter compleet anders kan zijn, is het uitgangspunt. Het is dus fundamenteel handiger om te kijken naar dat ene uitgangspunt, dan om je steeds opnieuw af te vragen welke stap je nu moet nemen.
Laatst mijmerde ik over acties en handelingen en hoe we vaak zelf niet zien hoe deze vanuit het ‘oude’ paradigma komen. Het buitenstebinnen paradigma: het hardnekkige idee dat je een afgescheiden persoontje bent en dat er iets buiten je is wat je heel of in ieder geval een beetje gelukkiger kan maken. Het leek me leuk hier wat over te schrijven. Niet om je te vertellen dat je iets verkeerd doet of nog niet ‘ver’ genoeg bent met je inzicht (dat concept kennen we helemaal niet) maar gewoon om nieuwsgierigheid op te wekken. Je bewust te worden van het verschil. Zonder schuld of zelfverwijt.
Het onderscheid dat ik zag tussen acties en handelingen vanuit het ‘oude’ uitgangspunt versus acties en handelingen met het ‘nieuwe’ paradigma als grondslag (begrip van de 3 principes), wil ik omschrijven als ‘zoekend’ versus ‘creërend’.
De zoekende acties en handelingen vinden plaats om iets te bereiken. Iets wat er hier en nu niet is. Iets buiten ons. Iets wat je misschien kwijt denkt te zijn. Iets wat we al kennen, een bepaalde uitkomst. Iets wat nog ontbreekt. Iets wat, eenmaal gevonden, ons iets op zal leveren. Alles beter zal maken. Een gevoel. Of iets waar waarvan we denken dat er een gevoel aan vastzit. Er is een vooropgesteld doel (waar best vanaf geweken mag worden, maar niet al te veel).
Blijft het (gewenste) resultaat van de zoekende actie of handeling (vooralsnog) uit, dan is er vaak teleurstelling, zelfverwijt, vage onvrede en verder zoeken. Desnoods een leven lang.
Bij de creërende acties of handelingen is er geen (overmatige) interesse in het resultaat. Het handelen zelf is genoeg. Je bent je er van bewust dat alles wat je ‘nodig’ hebt, hier en nu er al is. je beseft dat je al helemaal heel en compleet bent en kijkt wat er wil gebeuren. Wat er ontstaat. Je hebt soms geen idee waar het heen gaat, want je kent de bestemming helemaal niet. En dat vind je geen probleem. Het komt voort uit stilstaan dat vol potentie tot bewegen zit. Kijken en luisteren naar niets in het bijzonder. Naar niets wat je al kende of eerder gehoord hebt. Niet iets wat bij een ander vandaan komt.
Het onderscheid kun je ‘aan de buitenkant’ niet zien. En ja, zowel de zoekende als de frisse en creërende acties en handelingen gebeuren gewoon. Dat klopt helemaal. Maar gebruik dat alsjeblieft niet als (subtiele?) smoes om te blijven doen wat je altijd al deed: blijven zoeken en leven vanuit het misverstand in plaats van in het besef van heelheid. Nogmaals; hier zit absoluut geen goed of fout in, maar uitsluitend de uitnodiging om bewust te worden en open te staan voor nieuwe ‘lagen’ van inzicht.
Image by Jan Alexander from Pixabay
