Straks, nog héél even…

Straks, nog héél even…

Met verwondering en tegenwoordig met enige afstand door mijn status als ‘moeder van volwassenen’, kijk ik naar wat we als ouders tegen kinderen plegen te zeggen (ik dus vroeger ook). Uiteraard met goede bedoelingen en in alle onschuld. Dus lees hier...
Ik kan het niet aan!

Ik kan het niet aan!

Soms is de mens wanhopig. Er is een ervaring in dit moment die heel zwaar valt. Of men heeft iets pijnlijks meegemaakt in het verleden waar nog vaak aan teruggedacht wordt. Of we voorspellen/voorzien een gebeurtenis in de toekomst die tegelijkertijd gevreesd wordt...
Wat als?

Wat als?

Je hoort het veel om je heen, de vraag: “Wat als…?” Of misschien is het iets dat je wel eens bij jezelf denkt. Wat er daarna komt varieert, maar ik geef je graag een paar voorbeelden die je misschien herkent. En zo niet, dan is er vast iets in te vullen na de puntjes...