Al 16 jaar gebruik ik hetzelfde wasrek. Ik ben er erg aan gehecht. Meestal past alle was er in een keer op. Hij is vrij plat als ik ‘m inklap en opberg. En hij is er gewoon altijd voor me. Totdat ik zag dat er telkens stukjes plastic op de grond lagen. In het begin begreep ik niet waar ze vandaan kwamen. Ik veegde ze op en dacht er verder niet over na. Maar… ze bleken van mijn wasrek te vallen.
Oh My God! Ik voelde een steek in mijn maag en lichte paniek. Mijn Wasrek Viel Langzaam Uit Elkaar. En met de komst van pup Freddie werden die stukjes plastic ook ineens Een Gevaar. Pup Fred steekt namelijk graag alles in zijn bekje. Dit betekende dat ik een nieuw wasrek moest gaan kopen.
Ik vond het werkelijk Een Ding. Je zit nu vast te lachen; hoe kun je zo gehecht zijn aan zoiets onbenulligs als een wasrek? Tja, schiet mij maar lek, maar ik voelde werkelijk liefde voor dat rek wat gewoon deed waar hij goed in was; drogen.
En natuurlijk kwam er een Nieuw Wasrek, want hee, ik ben een grote meid van 43 ;-). Besteld en de volgende dag al binnen. Ik heb er letterlijk een week omheen gelopen. Ik moest erg aan hem wennen en dan was ‘ie nog niet eens uitgepakt!
Een volle wasmachine kwam eraan, ik schraapte mijn moed bijeen en pakte Het Nieuwe Wasrek uit. Vond het een heel gedoe hem werkend te krijgen, want ja hee, ik was die ouwe gewend. Maar toen ‘ie eenmaal stond, was ik stil. Zo groot! Zo stevig! Zo licht in het gewicht! Hij droeg met gemak de hele inhoud van de wastrommel en ik bleek Ruimte Over te hebben voor nog meer was!
Ik moest ineens heel erg om mezelf lachen. Hoe ik er toch een paar dagen over had gedaan om afscheid te nemen van die oude. Hoe ik vervolgens moest wennen aan de nieuwe. Hoe ik me klaarblijkelijk had gehecht aan het idee dat mijn oude wasrek er altijd voor me zou zijn. Hoe ik toch van slag was toen hij uit elkaar begon te vallen. En hoeveel blijheid ik nu ervaar van het nieuwe wasrek.
Me intussen volledig beseffend dat dit een metafoor is voor het leven. Ik hecht me aan mensen en dieren die er dan ineens niet meer zijn. Hoe ik daar verdriet van heb. En hoe er vervolgens nieuwe wezens in mijn leven komen waar ik weer intens van kan houden. Leuk hè, leven?!
