Wie (enigszins) beseft of begint te zien dat de hele wereld en elke ervaring gemaakt is van Mind, Consciousness en Thought* wil nog wel eens in verwarring raken over ‘de praktijk’. Het leven in de vorm. Want, kan dan de vraag zijn, als dat een Denkillusie is;

Wanneer onderneem je dan actie?

Natuurlijk kunnen we daar een heel kort, nogal flauw, maar wél naar waarheid, op antwoorden: wanneer je actie onderneemt. En, voeg ik daar graag aan toe, het maakt niets uit. Een iets uitgebreidere respons zou kunnen zijn: JIJ bent ook een gedachte, dus het is helemaal niet aan jou, er wordt simpelweg actie ondernomen. Zoals je ook merkt dat je opstaat en gaat plassen als daar aandrang toe is. Dat gebeurt. Geen persoonlijk denkprocessen bij nodig, al kunnen die er wel zijn. Gedachtegangen die after the fact gegraven worden, zoals de meeste (of alle?) persoonlijke denkprocessen.

Als psychologisch alternatief zou ik je er aan kunnen herinneren dat deze vraag voortkomt uit de verwarring over wat je ten diepste bent. Het is een vraag uit de persoonlijke geest (mind) die denkt dat hij jou veilig moet houden. Ik zou je dan kunnen uitnodigen om die verwarring op te helderen, zonder de menselijke ervaring met alle gevoelens te negeren. Sterker nog, elke ervaring kan juist gebruikt worden om helderheid (en wijsheid) te ontdekken en niet langer te lijden onder het idee van de juiste timing. Om niet langer te lijden onder verwarde en verwarrende gedachten. Om niet langer te lijden onder angstige projecties en overtuigingen van ‘niet genoeg zijn’ en niet genoeg ‘in huis’ hebben. Om niet langer te lijden onder al dit moderne geloof (zelfontwikkeling is wat mij betreft een illusie)

Een andere vraag die vaak volgt op het opvangen van een glimp van de droomaard van het bestaan waar we in leven is:

Hoe weet je dan wat de juiste keuze is?

Ook hier kunnen we de ‘shortcut’ nemen, maar alleen als je al bekend en comfortabel bent met het non-duale aspect van de 3 principes. Dan kunnen we met zekerheid zeggen dat ‘jij’ (de gedachteconstructie die je bent) niet kiest, ook al lijkt het wel zo (het is eenzelfde soort mindfuck als de zonsopkomst. We nemen de zonsopkomst wel waar, maar die gebeurt ook niet werkelijk). We zouden ook hier weer kunnen zeggen dat het niets uitmaakt wat de ‘keuze’ is omdat er niets los van jou is en omdat er geen ‘gevolgen’ worden beleefd, maar uitsluitend en alleen een gedachtecreatie (interpretatie, perceptie) in het eeuwige nu.

Maar ook, op puur psychologisch niveau: zolang je erover nadenkt en het leven of deze specifieke keuze moeilijk, ingewikkeld of heeeeel belangrijk lijkt te zijn zit de persoonlijke mind in de mix en is er per definitie onzekerheid in plaats van eenvoud en helderheid. Die komt vanzelf als je even afstand neemt, stilvalt (in die universele mind) of er lekker ouderwets een nachtje over slaapt! Relax. Er gaat niets mis.

‘Juist’ of ‘onjuist’ is een oordeel van de persoonlijke geest.

Je bent in wezen oké, middenin je verwarring, onzekerheid, angst en het bedenken van doem- en droomscenario’s. Voel gewoon alles, zonder dáár weer een extra verhaal over te produceren. Relax, als het kan, in het besef van het bestaan van jouw diepere ‘dimensie’. Kijk maar wat er wil gebeuren. Je bent in wezen oké, hoe het ook voelt.

*slechts een metafoor!

Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay