Laatst dacht ik, na het luisteren naar een ‘klacht’, na het vertellen over een eerdere ervaring van wat we ‘angst’ noemen:

Of je je nu onmachtig of onprachtig voelt; of het nu ‘al jaren duurt’ of een korte oprisping lijkt; of je nu met verschrikkelijke herinneringen te maken hebt of angstige toekomstscenario’s deelt; je neemt Mind niet in de maling. Dat blijft. Dat IS.

Welke bewijzen je ook aanvoert voor je onzekere bestaan als mens, voor het pijnlijke, voor het angstige en voor het sombere; het wordt gehoord, het is van harte welkom, het mag er uit, het mag er zijn. Alles. Ik snap als medemens hoe waar en echt en vast het voelt (hier ook) en luister graag, maar ik gelóóf je uiteindelijk niet. Je neemt ook mij niet in de maling 🙂 . Omdat er het ‘verder’ kijken is.

Voorbij de vorm. Voorbij het geloof in de gedachtetruc van de menselijke ervaring kun je voelen en beseffen dat je die Universele Mind bent. In deze ademhaling. In deze ruimte. Nu.

Afbeelding van Pexels via Pixabay

Share This