Het lijkt wel of we afgeleerd hebben om ‘goed te kijken’, zoals ik dat noem. Puur waarnemen, zou je ook kunnen zeggen. Als tegenhanger van ‘afgaan en reageren op de gedachte die je gelooft’. De modus operandi van velen van ons; we zijn (volkomen) gaan vertrouwen op het verstand, in plaats van op de wijsheid en helderheid in het moment. Je zou kunnen zeggen: we reageren vanuit ‘ons hoofd’ (gerecyclede, geloofde gedachten en bijbehorende emoties) in plaats vanuit het Niets, wat je ook neutraliteit zou kunnen noemen. Het onpersoonlijke. De natuurlijke, heldere, intelligente respons in het moment.
Laatst vroeg iemand zich af of gedachten en bijbehorende gevoelens besmettelijk zijn. Er was namelijk waargenomen dat iemand binnen een bedrijf ergens van schrok of weerstand tegen had (stress noemen we dat ook wel), en de ervaring dat verschillende collega’s binnen dat bedrijf daar ‘in mee gingen’. Dat een hele groep werknemers ineens óók dacht en voelde en vond dat er iets niet in de haak was. Eerder had deze gesprekspartner al verwonderd (en in mijn ogen helder) geconstateerd dat het wel leek of het lijden onder ‘de overgang’ en alles wat daaraan opgehangen wordt besmettelijk was. Interessant om naar te kijken!
Ik dacht: ja inderdaad, geloof in gedachteconstructies is besmettelijk*, zou je kunnen zeggen. Zo’n gedachteconstructie wordt een begrip binnen een maatschappij, cultuur of gemeenschap. Het wordt letterlijk gemeengoed. Men neemt aan dat iets (een theorie) wáár is en beleeft dat vervolgens ook zo. We praten erover alsof het een echt ding is, met zíet en vóelt het zo. Zo werkt het nu eenmaal als we niet in de gaten hebben dat het simpelweg het geloof in een gedachte is. Men kan zelfs zeer verontwaardigd reageren als daarop gewezen wordt. Fel in de verdediging schieten.
JIJ WEET NIET HOE HET VOELT! Of: JIJ WEET NIET HOE ERG HET IS! Of: JIJ WEET NIET WAT HET IS EN HOE ERG IK GELEDEN HEB OF NOG STEEDS LIJD! Dat mag. En dat kan wel zo zijn. Er is dan ook compassie voor je menselijke ervaringen. EN de vraag: weet je hoe die tot stand komen? Besef je wat je werkelijk bent (helemaal oké)? Mocht je belangstelling hebben om dit te ont-dekken; je bent welkom.
Ik zag in het kader van besmettelijkheid ook wat filmpjes voorbijkomen op YouTube die dit prachtig demonstreren. Iemand speelt dat ‘ie verschrikkelijk schrikt en de omgeving schrikt direct mee. Omdat men niet zelf kijkt, maar afgaat en voortborduurt op de (in dit geval gespeelde) ervaring van een ander. Men kijkt niet zelf. En dat doen we in het dagelijkse leven ook vaak niet. We gaan af op het alarm in de weerapp in plaats van naar buiten te kijken. We worden bang van verhalen over andermans ervaringen in plaats van de eigen ervaring puur te beleven. We nemen klakkeloos aan dat allerlei concepten bestaan, onafhankelijk van degene die ze ‘verzint’. En dat is niet zo.
Ook interessant: in de VS stelde men recent vast dat er tijdens de ‘lockdowns’, waarin veel kinderen eindeloos naar TikTok- en Instagramfilmpjes keken, een ware epidemie ontstond (haha, nog eentje erbij!) van eerder ‘zeldzame verschijnselen’ zoals Gilles de la Tourette en dissociatie. Tja. Volg als goedgelovig schepseltje dat afgeleerd heeft goed (of ‘naar binnen’) te kijken iemand die, onder het mom ‘ik ben heel eerlijk en kwetsbaar op social media’, vertelt over ervaringen en het toegekende label, leef je een beetje in, geloof het en voilá; je ervaart het. Je identificeert je ermee. En ineens kun je zeggen: “o jaaaa, dat is héél herkenbaar! Ik heb het volgens mij ook!” En voor je het weet ben je, in alle onschuld uiteraard, want ons is niet verteld dat het zo werkt, nét zo bijzonder en speciaal en ‘afwijkend’ en misschien wel ‘slachtoffer’ of ‘lijder’ als je favoriete TikTokker of YouTuber of Instagrammer. En stellen onderzoekers vervolgens vast dat ‘het syndroom van Gilles de la Tourette steeds vaker voorkomt’. Ja, duh. Niet zo verrassend.
Zonder labels en identificaties, zonder er een ‘ding’ van te maken, zonder geloof, blijven er simpelweg menselijke ervaringen over. Unieke bewegingen, gedachten of manifestaties van/in de Universele Mind en/of het Universele Bewustzijn. Of simpelweg een onbenoemd en mystiek DIT. Nu.
Dus ik zou zeggen: geloof niets. Kijk zelf. Kijk rustig. En kijk goed. Niet naar iemand anders of naar iets wat iemand anders vertelt en gelooft. Niet naar wat er geschreven staat en gepubliceerd wordt. Want dat betreffen andermans gedachten en dus ervaringen. En andermans gedachten over ervaringen. Zodra dit wordt gerealiseerd, zodra je ziet dat alles andersom is, dat het leven ‘inside-out’ werkt, is er stilte, helderheid en dus ‘immuniteit’ 🙂 .
*Zolang je je vergist en in het oude ‘outside-in’ paradigma gelooft.
