Omdat ik vorig weekend in het Engels mocht spreken over innate health (aangeboren gezondheid; een combinatie van termen die je in Nederland niet terugvindt), gebruikte ik woorden die in mijn moedertaal niet voorkomen. Een voorbeeld is het prachtige ease en disease. Gemak en ongemak (of, in een andere betekenis: ziekte). In de Slagersdochtersversie zouden we (ge)makkelijk en ongemakkelijk zeggen.
Er waren veel mensen die het weekend bijwoonden, er was veel personeel in het hotel en er waren medegasten die ‘gewoon’ daar logeerden. Ik luisterde en observeerde en ik weet niet waarom, maar er kwam één vraag steeds omhoog. Of omlaag, weet ik veel 🙂 . Niet speciaal voor één of meerdere personen, maar meer voor de mens(heid) in het algemeen, dus inclusief wat ik ‘mijzelf’ noem. En dat was:
Ben je wel op je gemak?
En dan bedoelde ik niet dáár, op die specifieke plek, in de gevoerde conversatie, in de mooie setting, in de context of in het lopende verhaal, maar gewoon…
In je lijf. In het leven. Hier. Nu.
Mét of ín alle tegenstellingen. Met of ín alle bewegingen. Met of ín ‘de vorm’. Mét of ín het gemak en ongemak. En het antwoord mag ook ‘nee’ zijn. Geen enkel probleem; die ‘nee’ is gewoon ook ‘maar’ weer een andere gedachte, gevoel, ervaring, beweging. Niet belangrijker of minder belangrijk dan alle andere gedachten, gevoelens, ervaringen, bewegingen. En misschien een aanleiding om nieuwsgierig te worden. Je af te vragen: waarom niet? Waarom ben ik niet op mijn gemak in dit lijf, in dit leven?
Natuurlijk wijzen we daar allerlei oorzaken voor aan. Een omstandigheid, een mankement, een gebrek aan of teveel van iets, een ervaring van pijn (mentaal of fysiek), een onzekere gedachte of een hele reeks daarvan. Maar dat is nooit de werkelijke oorzaak. Dat lijkt maar zo.
Volgens mij ben je vergeten dat je Thuis bent. Óók hier en nu, in je lijf en in het leven. Omdat deze vorm één is met het vormloze. Met je ware natuur, de essentie van dat lijf en het leven. Zou dat kunnen?
En als dat zo is, hoef je je dit alleen maar te herinneren. Te beseffen. Dat het al zo is.
