In een ver, grijs verleden werkte ik een paar jaar op de dealingroom van een bank. Daar opereerden verschillende soorten geldhandelaren. De mensen die er simpelweg valuta’s tegen elkaar ruilden noemden we de spot handelaren.
Soms had één van hen het idee dat bijvoorbeeld de dollar zou gaan stijgen in waarde. Dan kocht hij of zij dus dollars. Dat ging in grote hoeveelheden, miljoenen tegelijk, en dat heet een positie innemen. Zo’n handelaar zei dan wel (naast andere termen) dat ‘ie een grote of stevige positie in dollars had.
Soms ging dat mis. Of eigenlijk; het ging niet de gewenste kant op. De dollar verloor in waarde en de handelaar (of eigenlijk de bank) zou geld verliezen als de positie werd gladgestreken door de dollars te verkopen.
Er waren wel leuke tactieken om dit te vermijden of uit te stellen: de handelaar kocht bijvoorbeeld tegen de nieuwe, lagere prijs gewoon nóg meer dollars. Zodat de gemiddelde aankoopprijs daalde. En misschien had hij of zij geluk en keerde het tij. Maar het kon ook zijn dat er nóg meer verlies geleden werd, als de waarde van die valuta bleef zakken (als een oude onderbroek, zeiden ze wel eens). En dat de handelaar ‘op zijn positie bleef zitten’ zoals dat heette. Soms tegen de regels in en met desastreuze gevolgen.
In mijn opleiding tot handelaar (ik was van de unieke lichting die naast de training-on-the-job ook een theoretisch traject kon doen) werd ons verteld dat dit ‘slecht’ gedrag was. Niet zo slim, zou ik wat milder willen zeggen. Mijn mede-trainees en ik leerden naast geld verdienen dan ook om onze verliezen te nemen en zo te beperken. “Cut your losses!” zei de docent nadrukkelijk.
Laatst kwam deze herinnering op om als metafoor te gebruiken.
Want in de mens gebeurt zoiets ook wel eens: je hebt op enig moment een aanname gedaan (een positie ingenomen). Jijzelf of schijnbaar iemand anders heeft je het idee verkocht dat je het domme zusje bent. Of de eeuwige angsthaas. Of de succesvolle zakenman en perfectionist. Of het ongelukkig-in-de-liefde type. Of de man die altijd mazzel heeft of permanent onzeker is. De inhoud van het idee (de valutasoort) maakt niet uit.
Op enig moment krijg je in de gaten dat de positie niet handig is of niet (meer) klopt. Je maakt kennis met de 3 principes en gaat twijfelen aan het bestaan van karaktertrekken, de vastheid van rollen en de waarheid van je levensverhalen. Je ziet dat je er (makkelijk?) vanaf kunt omdat ze bedacht en dus illusoir zijn en je wil dat ook. De vrijheid die voorbij je persoonlijkheid ligt, lonkt. Maar ja…
Net als de handelaren in de dealingroom heb je best veel geïnvesteerd in je positie. In je verhaal, je beperking, je karaktereigenschappen of een idee over wie je bent of zou moeten zijn. Er is fors geïnvesteerd in de levensverhalen, zou je kunnen zeggen. Vaak is die positie dus ook lekker stevig. En ben je bang dat, als je die zou laten varen, er veel verwarring of zelfs protest zal komen van je omgeving (vergelijkbaar met de toorn van de senior dealer die je ten deel zou kunnen vallen als je veel geld hebt verloren).
Misschien dat je vanuit je begrip van de 3 principes hier niet langer bang voor bent. Of nog wel angst ervaart, maar je daar niets van aantrekt. En dan kun je doen wat ‘verstandig’ of liever: helder is.
CUT YOUR LOSSES! Hoe bang je ook bent om af te gaan of je baan te verliezen. Hoe eng je het ook vindt om je reputatie te beschadigen of je leven volledig overhoop te gooien. Hoezeer jijzelf en iedereen ook gewend is aan jouw positie van onderdanig tiepje, bange wezel of de alwetende moeder; je kunt altijd van je positie af. Hij is in wezen toch niets waard!
De echte waarde is wat je in Wezen al bent. Daar hoef je niets in te investeren. Het is je geboorterecht.
Image by Gerd Altmann from Pixabay
