Een tijdje geleden informeerde iemand of wij ook behandelplannen hadden of maakten. Het antwoord was uiteraard ‘nee’. Een behandelplan gaat uit van een probleem en van een begin- en eindpunt waarop het probleem ‘verholpen’ zou moeten zijn. Een traject van A(ngst) naar B(eter), en dat is niet wat het begrip van de 3 principes beoogt.
De metafoor van de 3 principes is een radicaal ander model voor het begrijpen van onze menselijke ervaring. Het begrijpen van onze psyche. Zien hoe die werkt EN realiseren dat je dat niet (alleen maar) bent.
Wij behandelen niet, we hebben geen plan, want we zien geen probleem. Wat er wellicht wel leeft, is een misverstand over de aard van onze ervaringen en het over het hoofd zien, of vergeten zijn, van je ware natuur. Dus kunnen we ontspannen en van mens tot mens in gesprek gaan. Over hoe het wél werkt. Waar altijd, en dus nu al, te vinden is wat je zoekt. Met de wetenschap dat er niets te fiksen valt.
Het is niet voor niets dat er nu steeds meer stemmen te horen zijn die zeggen dat ‘gewoon’ echte aandacht en verbinding het belangrijkste is in bijvoorbeeld GGZ trajecten. Logisch! De mens is geen project of probleemgeval.
We herinneren je aan die gezonde kern en wellicht ontstaat het besef dat het echt, echt, echt, echt, echt, echt oké is, wat je voelt, wat je ervaart, wie je bent, hoe alles beweegt.
Afbeelding van Oliver Kepka via Pixabay
