Op Instagram kwam ik een bericht tegen van iemand die zei dat ze nooit zeker wist of ze van de zomer hield of niet en dat ze hetzelfde dacht over de winter. Beide seizoenen hebben zo zijn voor- en nadelen stelde die persoon. Dat zette me aan het denken.
Eigenlijk zijn we inderdaad nooit blij met het weer. In de zomer is het te heet en in de winter te koud. In de herfst regent het veel teveel en waait het bovendien te hard. En de lente, tja… die kan er meestal wel mee door. Maar eigenlijk is dat dan weer vooral een langdradige wachttijd die je moet doorstaan om bij de zomer te komen. Want op dat moment is er pas genoeg zon om écht blij te zijn.
Terwijl we glibberen over de sneeuw en klagen over de kou wensen we dat het zomer was, maar in de zomer is het altijd te warm. Dat vergeten we maar even voor het gemak. “Mijn lichaam is hier niet aan gewend” zuchten we in augustus. Of we roepen “ik ben hier gewoon niet op gebouwd” tegen iedereen die maar luisteren wil terwijl we aan ons derde waterijsje van de dag beginnen.
Ik realiseerde me vandaag opeens dat het gewoon komt door de gedachten die we erover hebben. We denken over de gevaren van een gladde weg en de muts die we op moeten als we het warm willen hebben, maar die ons haar plet. Of over dat piepkleine shortje wat we aan zouden willen doen om het minder heet te laten zijn, maar wat niet kan vanwege je leeftijd of de maat van je bovenbenen. Dus we wachten op later en klagen over nu.
We zouden de situatie ook gewoon kunnen accepteren en daardoor kunnen genieten van elk seizoen. Van de zon in de zomer, ook al is hij soms te heet. Van de prachtige kleuren die de herfst brengt, ook al regent het en waai je regelmatig bijna van je fiets. Van de sneeuw in de winter, omdat het toch wel magisch is als je gewoon niet nadenkt over dat je de gevaarlijke weg nog op moet. En van de lente vanwege die leuke krokusjes. En niet omdat het ‘dan alweer bijna zomer is’, maar om het moment zelf.
Want als we er niet over zouden denken, zou het waarschijnlijk niet uitmaken welk seizoen het was – dan was het gewoon en waren wij ondertussen gelukkig. Of op z’n minst met andere dingen bezig. Wat zouden we veel tijd overhouden… Ik denk dat ik maar ga stoppen die gedachten over het seizoen waarin ik leef zo serieus te nemen!
