Na het schaatsen liepen een paar vrouwen met een groepje kinderen weer naar de auto. Blijkbaar had de zoon van één van de vrouwen eerder gezegd dat hij z’n skibroek uit wilde doen. Inmiddels was hij echter totaal niet meer bezig met welke broek dan ook en liep lekker met z’n vriendjes te grappen.
Toch hoorde ik de vrouw op twijfelende toon zeggen “Wil je je skibroek nog uit? Dat is wel een gedoe hoor…”
Waarop de jongen riep “Ja, ik wil hem uit!” Ai, balen voor de moeder dus. Nog meer balen was het toen de rest van het groepje kinderen dat opvolgde met een chorus van “Ik ook! Ik ook! Ik ook!”
En… Toen was er inderdaad gedoe.
Fascinerend.
De jongen was allang vergeten dat hij zijn skibroek uit had willen doen. In zijn realiteit was er geen probleem.
Het probleem ontstond pas toen zijn moeder voor hem ging denken. Ze had het op zichzelf afgeroepen.
Het is een mooi voorbeeld van het gevolg van voor een ander denken. Dat is namelijk iets dat iedereen met enige regelmaat doet. Je vult in wat iemands norse gezichtsuitdrukking betekent, bedenkt wat je vrienden leuk vinden of niet of gaat er vanuit dat je partner vanavond sowieso niet dat ene wil eten.
Soms is het vervelend omdat je lang bezig bent met nadenken over wat iemand zei of deed. Soms maak je het jezelf lastig doordat je nog een keer naar de supermarkt moet om ander eten te kopen. Of omdat je plotseling een klein legertje kinderen om je heen hebt die allemaal van broek willen wisselen in een koude parkeergarage. Maar…
Het is tijd meer werk dan nodig is.
En: het is niet verplicht. Ja, echt. Je kan ermee stoppen. Of het gewoon een beetje minder doen.
Dat inzien, dat maakt het leven makkelijker. Het zou de moeder na het schaatsen denkwerk, moeite en misschien zelfs stress hebben gescheeld. Ik gun het haar. En jou.
Wat zou het voor jou veranderen als je zou stoppen met voor andere mensen denken?
