Soms wordt er op de Veluwe (en elders vermoed ik ook) wel eens een stuk bos gekapt. Ik las er iets over op een bord dat ik tegenkwam tijdens een wandeling. Daar stond dat de bossen waar ik me in begeven had, lang geleden waren aangelegd. Met naaldbomen, want die groeiden lekker hard en moesten destijds dienst doen als brandstof (als ik het goed onthouden heb). Heel praktisch.
En nu heeft men het idee opgevat om de ‘oorspronkelijke’ begroeiing weer terug te laten komen. Ik zet ‘oorspronkelijke’ hier even tussen aanhalingstekens, want ik vraag me dan altijd af welk moment de hiervoor verantwoordelijke ambtenaren zien als ‘de oorsprong’. Het lijkt me namelijk niet dat ze de omgeving willen terugbrengen naar de ijstijd of het Pleistoceen, om maar iets te noemen. Maar goed.
Op mijn weg van huisje naar winkels ligt zo’n terrein dat een paar jaar geleden is kaal gekapt. Er staan nu spontaan ontsproten hoge struiken hun best te doen om bomen te worden. En een zee aan paars en wit vingerhoedskruid op het moment dat ik dit schrijf. Ik liep er weer eens langs en dacht: ‘dat komt er dus van nature op’. En zag een parallel met onze communicatie.
De mens plant gedurende zijn leven namelijk allerlei concepten en theorieën in zijn hoofd. Gedachtebomen, zou je kunnen zeggen. We denken dat dit praktisch is, maar als we steeds blijven voortborduren op deze inmiddels oude ideeën en aannames, lopen we op enig moment van ons leven vast. We verdwalen in het aangeplante (ingeprente) bos. En willen dan graag een frisse blik, nieuwe inspiratie of een andere weg bewandelen. In eerste instantie zoeken we soms in het vervangen van de concepten en theorieën door andere concepten en theorieën. Nieuwe gedachtebomen. Een moeizaam proces van verandering: Alles wat in het hoofd geplant was moet bekeken worden en verwijderen indien nodig. Snoeien waar mogelijk, stutten wat dreigt om te vallen en laten staan wat nog nuttig lijkt.
Bij Shift Academy laten we liever dat hele gedachtebos in rook opgaan. En dat kan beetje bij beetje, maar waarom niet in één klap? Wat zomaar zou kunnen gebeuren als je de illusoire AARD van het Denken (h)erkent! En begrijpt dat het alleen (voort)bestaat bij de gratie van jouw geloof erin en gehechtheid daaraan. En dan…blijft er de ongelooflijk vruchtbare grond van een lege Mind over. Je ware natuur. De potentie voor prachtige nieuwe gedachtebloemen en -struiken die, en hier gaat de vergelijking met het bos misschien mank; IN ELK MOMENT kunnen ontkiemen. Spontaan en natuurlijk. Kijk maar wat er op wil komen. En cultiveer niets.
