In gesprek met een oud-student-en-nu-facilitator zei ik vorige week: “als 3 principles facilitator hebben we geen voorraadkast vol vragen en antwoorden die we opentrekken tijdens trainingen of gesprekken. Wij hebben iets veel ‘beters’ (jaja, ik ging zomaar in de vergelijking!): het Niets waar Alles al in zit”.
Daaruit volgt dat we alleen maar op te hoeven komen dagen op de afspraak die we met een medemens of groep medemensen hebben. Zonder plan, zonder agenda. Met de belichaamde wetenschap, oftewel een diepe realisatie, omtrent de werking van de menselijke ervaring en onze ware natuur. Het Alles en het Niets.
En het mooie is, dat we als 3 principles facilitator en medemens er zeker van zijn dat IEDEREEN toegang heeft tot het Niets waar de potentie van ALles al in zit. Of liever: het Niets dat iedereen al IS, ook al wordt er steeds iets anders gedacht, geloofd en dus beleefd (dat is nu eenmaal menselijk). En op dat FEIT wijzen wij, in alle eenvoud.
Wát iemand ook denkt en zegt, wát er ook ervaren wordt; wij hoeven alleen maar medemenselijk aanwezig te zijn met dat weten. Geen voorraadkast, geen gereedschapskist, geen kennis en geen rugzak nodig. (En het mág wel. Als je denkt en gelooft het nodig te hebben. Geeft niets, alles mag.)
Ik mijmerde verder: wie heeft er een truc nodig als er liefde en begrip is? Wie wil (nog meer) kennis delen terwijl er eenvoud mogelijk is? Wie wil sleutelen aan de ander als je dwars door de gecreëerde persoonlijkheid en problemen heen de heelheid herkent en dáár aan kunt herinneren? Wie wil uit een voorraadkast met oude metaforen of andermans (ant)woorden putten terwijl jij en iedereen al over wijsheid beschikt die voorbij de wereld-van-wat-al-vorm-aangenomen-heeft gaat? Wie wil er ouwe, herkauwde meuk als elk moment volkomen fris is en je nergens aan gebonden bent? Wie wil er een standaard reactie terwijl er een volkomen spontane, heldere respons kan zijn? (Ik niet. Jij?)
Afbeelding van Paul Sprengers via Pixabay
