Door een gesprek met een trainee werd ik laatst herinnerd aan een oom die een zeer afwisselend leven had geleid met veel verschillende rollen en verhalen. Hij was gewijd priester geweest, en glas in lood maker. Boerenzoon en universitair docent. Zelf heb ik ook veel verschillende dingen gedaan en verhalen beleefd. Ik fungeerde als bijlesjuf in een buitenwijk en als derivatenhandelaar bij een grote bank. Ik speelde thuisblijfmoeder en rondzwervende camperbewoner. Columnist in de Vinex en expat vrouw in exotisch Singapore.

Je zou dit kunnen bekijken als ‘niet weten wat je wilt in het leven’ ‘maar wat doen’ of ‘geen ruggengraat hebben/ volhouder zijn’. Je zou het als een bewogen dan wel spannend leven kunnen beschouwen, of een moderne term kunnen hanteren als ‘jezelf opnieuw uitvinden’. Dat laatste is best populair en klinkt interessant en wellicht zelfs gedurfd. Het oude achter je laten en iets volkomen nieuws beginnen. Nou, poeh.

Boeken vol zou je erover kunnen schrijven en verfilmen. Met verrassende plotwendingen en spelingen van het lot die de hoofdpersoon overkomen. Waarbij de toeschouwers afwisselend enthousiast ‘ja!’ roepen bij een gewenste gebeurtenis en de handen voor de ogen slaan bij een minder leuke passage.

In het gesprek zag ik dat er in wezen iets anders aan de hand is in de oneindige stroom van het leven. Namelijk: er is simpelweg steeds een ander verhaal. Dat in essentie nergens aan vast zit. Niet aan een vaste entiteit of identiteit (IK!) en ook niet aan een eerder verhaal (al lijkt dat wel zo te zijn).

Wat ik zag, deed me eerder denken aan het oog van een storm. Zo’n orkaan die raast rondom een perfect stille ruimte. En hoe je ware natuur die stille ruimte is, niet de tijdelijk voorbijrazende luchtstroom. Hoe elke rol en elk verhaal een onderdeel is van de storm en niet een eigenschap van het oog. Jij kunt dus jezelf niet opnieuw uitvinden; er is eenvoudigweg een nieuwe uitvinding. Die je misschien ‘je nieuwe ik’ noemt of ‘mijn nieuwe leven’.

Ik dacht ook aan een vriendin die bij een onverwachte wending in het leven graag ‘plottwist!’ roept. En vergeleek die verhaallijnen in het leven met een Netflixserie waarvan de karakters na afloop niet met de acteurs mee naar huis gaan, omdat ze simpelweg niet bestaan buiten de set. Wellicht ontdek jij nog een andere metafoor?

Fijn hoe makkelijk leven dan ook weer wordt. Je hoeft je best niet meer te doen om jezelf en/of je levenssituatie te veranderen (verbeteren ook graag!). Je kunt je realiseren dat er alleen steeds een verhaal is. Zonder centrum.

Image by Comfreak from Pixabay

Share This