Het Universum bestaat niet uit materie, maar uit verhalen, las ik ergens en er borrelde een lach op. Ik zag een oneindige ruimte waarin allerlei verhalen rondspinnen als planeten. Enorme gedachteconstructies als sterrenstelsels. Losse ideetjes als meteoren. Dromen en verlangens van sterrenstof. Alles wat er in het Universum rondzweeft en -loopt en -hangt; een verhaal. Letterlijk gelul in de ruimte? 😉
Ik moest denken aan de wetenschappelijke artikelen die afgelopen zomer werden gepubliceerd, waarin de nieuwste ontdekking luidde dat ‘95 procent van het heelal misschien niet bestaat‘. Geinig. In een poging om die lege ruimte te verklaren, had men eerder gesproken over en gezocht naar ‘donkere materie’ maar die blijkt dus niet te vinden. Er was alleen lege ruimte. Waar we graag een verhaal aan willen ophangen.
En ik dacht aan de bijbel waarin staat geschreven: ‘In den beginne was het Woord’. Is elk woord niet het begin van een verhaal? Hier misschien de start van een Universum?
Wat ook in me opkwam was de vraag: “Wie zou je zijn zonder je verhaal?” van Byron Katie die na een verlichtingservaring prachtige boeken schrijft en een methode heeft ontwikkeld die wij Slagersdochters wel mooi, maar een omweg vinden.
Ik herinnerde me mijn vader, die in een gesprek dat ik twee dagen voor zijn dood met hem had ineens verbaasd opmerkte: “Dat is ook raar. Het verhaal is gewoon afgelopen!” Met deze realisatie zag ik in een fractie van een seconde ruim tachtig jaar gedoe van hem afvallen (en ja, dat is dan weer mijn verhaal).
Natuurlijk kwam ook Sydney Banks voorbij: “Life is a divine dream, suspended between time, space and matter.” Het leven is een droom. Een prachtig of afschuwelijk verhaal.
Dromen.
Verhalen.
Altijd tijdelijk en vergankelijk en uiteindelijk illusoir. Waar de lege ruimte, die uiteindelijk je ware natuur vormt, geduldig de achtergrond van is. Zullen we daar eens naar kijken? Wie weet worden die verhalen dan nog wel intens beleefd (oooohhh…een vallende ster!), maar gezien voor wat ze zijn, dus altijd met het besef van de leegte waar ze in opkomen en verdwijnen.
Image by Larisa Koshkina from Pixabay
