Laatst observeerde ik een gesprek en merkte ik iets op: alles werd (af)gemeten in geld. Welk onderwerp men ook aansneed, er was linksom of rechtsom wel een manier om het aan geld te relateren. Van oorlogen tot kinderen opvoeden en van ziekenhuisopnames tot ‘je passie vinden’; het kon uitgedrukt worden in euro’s, het kon geldtekort of juist inkomen betekenen, het kostte geld, het was zoveel geld al dan niet waard, enzovoorts. Goh.
In een andere conversatie werd alles afgezet tegen het idee van veiligheid. Welk onderwerp ook de revue passeerde, er zaten (on)veiligheidsaspecten aan. Van vakanties tot carrières en van huizenbezit tot kinderen krijgen; het kon meer of minder veiligheid opleveren, het was het risico niet of juist wel waard, het bracht een kleine groep of iedereen in gevaar, enzovoorts. Nou.
En ik mijmerde: zouden we allemaal zo’n favoriete gedachteconstructie hebben waar we veel of werkelijk ALLES aan ophangen? Gewoon, omdat het zo’n lekker stevige constructie is die het kan dragen? En is die gedachteconstructie zo stevig omdat (bijna) IEDEREEN erin gelooft? En er kruisverbanden in aanbrengt waarmee die constructie nóg onverwoestbaarder lijkt? Staat zo’n gedachteconstructie op een stevig fundament van culturele en met de paplepel ingegoten ‘waarheden’ waar we elkaar in bevestigen en steunen?
Herken jij er een bij jezelf? En zou het kunnen zijn dat er een enorme vrijheid zit in het zien dat het slechts een gedachteconstructie is, zodat ‘ie kan instorten? Ik vermoed dat er dan over alle onderwerpen met een frisse insteek kan worden geconverseerd.
