We zijn erg druk bezig met het bestrijden van ongewenste gevoelens en ziektes, het manipuleren van situaties en anderen of het veranderen van dat wat we ‘onszelf’ noemen. We zijn actief in het bevechten van leiders of buren en, aan de andere kant, naar het zoeken naar bevrediging en verbinding. We vinden het wel heel belangrijk om te werken aan verbetering of te streven naar tevredenheid en harmonie. We trekken grenzen, maar proberen ze ook te verleggen of overschrijden. We lopen weg voor wie/ wat we als bedreiging zien of gaan vol in de aanval.
Kijk maar om je heen of kijk naar wat er plaatsvindt in ‘jezelf’. Het zijn dezelfde bewegingen. Wereldwijd en persoonlijk. Landelijk en op je werk of in je gezin. Het speelt zich zowel intern af als in wat we gewend zijn om extern te noemen.
Het gedoe en het gesleutel. Het monitoren en sturen. Dit wel, dat niet. Van binnen en van ‘buiten’.
Het is ongelooflijk vermoeiend.
Kan dat niet makkelijker? Jawel. Hoe? Als volgt:
We stellen voor dat je nieuwsgierig wordt, als je wilt. Een vraag laat rondspelen in je achterhoofd, zonder er een analyse van te maken of er direct een antwoord op te willen:
Wat nu als…wat nu als…alles al één is?
Zou het kunnen dat ALLES wat we bestrijden en ALLES waar we naar streven al één is met ons? Uit hetzelfde materiaal gemaakt? Dezelfde oorsprong heeft? Begint en eindigt, opkomt en verdwijnt, in het geHeel dat Jij bent?
En als alles alleen maar IS en al EEN is; waar zijn we dan zo druk mee?
In het kader van deze ‘week tegen eenzaamheid’ vraag ik me ook af of we niet (stiekem? onbewust?) hartstikke bang zijn om AL ÉÉN met alles te zijn. Want dan is er niets meer om naar te streven of tegen te strijden. Weet je je altijd helemaal HEEL.
“Ik ben bang om AL EEN te zijn.” Hoe klinkt jou dat in de oren?
Image by Gordon Johnson from Pixabay
