In (zelf)hulpverleningsland wordt ‘jezelf accepteren’ als een behulpzame strategie gezien. Zodra je jezelf accepteert, met al je fouten, eigenaardigheden en fijne eigenschappen wordt je leven fijner. In spirituele kringen komt daar nog een laagje acceptatie bovenop: het accepteren van alles wat er is, wordt daar gezien als hét middel om ervoor te zorgen dat je vrede ervaart en te allen tijde zen bent.
Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik vond dat altijd (en soms nog steeds) nogal een lastige opgave, dat accepteren. Ik had (en heb soms nog steeds) overal een mening over en geforceerd gaan zitten doen alsof het allemaal honkidori was, werkte eigenlijk niet. Het was een soort omdenken: iets zag er fout uit of voelde verkeerd en dan probeerde ik argumenten te bedenken waarom het dat niet was. Want zomaar accepteren dat het niet fout of verkeerd was, lukte sowieso niet. Er moesten tegenargumenten zijn. Ik moest mezelf als het ware overtuigen van het tegendeel van wat ik waarnam als de waarheid. Bijvoorbeeld de mening (die overigens voelde als een feit) “Ik ben slecht in onder een baas werken” werd dan een soort innerlijke dialoog die hier op leek:
“Niet iedereen hoeft goed onder een baas te kunnen werken, je kunt ook voor jezelf beginnen”. “Ja, maar het is makkelijker als je wél gewoon carrière kan maken binnen een bestaand bedrijf; minder risicovol ook”. “Mijn broer kan het ook niet, het zit in de familie.” “En kijk eens om je heen hoeveel succesvolle, gelukkige zelfstandigen er zijn.” “Misschien ben ik zelf wel een heel goeie baas en moet ik gewoon zorgen dat ik een leidinggevende functie krijg”. Enzovoort, blablabla…
Accepteren was zodoende een vermoeiende bezigheid waar ik vaker in faalde dan in straalde.
Herken je dat, dat het hele accepteren nogal veel gedoe is?
Inmiddels vind ik ‘accepteren’ een ronduit onmogelijke opdracht. Want je kijkt de wereld in en je gelooft wat je ziet. Er komt een gedachte op en je gelooft wat je denkt. Om dat dan vervolgens niet te mogen geloven? Daar klopt iets niet ;-). Want je gelooft het al. ‘Het’ lijkt realiteit en kan niet meer NIET geloofd worden. Je bent te laat met niet geloven. Als niet geloven een optie was in dit moment, zou het geloof er niet zijn. (kun je me nog volgen?)
Weg dus, wat mij betreft, met dat hele accepteren ;-).
Laten we even terug naar de basis gaan: wat is de reden dat Accepteren een ding met een hoofdletter is geworden? Vermoedelijk omdat je je beter wilt voelen. Gelukkig wilt zijn. Gemak wilt ervaren. Geen stress wilt hebben. Verlangt naar fijne relaties.
Dat kan en daar is ‘accepteren’ als zodanig niet voor nodig. Het is veel handiger om de andere kant op te kijken.
Huh? De andere kant opkijken? Wegkijken? Kop in het zand en net doen alsof er niks aan de hand is terwijl [vul je frustratie in]?
Nee, vanuit de 3 principes bedoelen we iets anders met ‘de andere kant op kijken’ dan ‘net doen alsof het niet bestaat’. De 3 principes laten zien hoe vanuit het vormloze (wat we in dit kader Mind noemen) via bewustzijn en het denken, de vorm ontstaat. De vorm waarin jij er bent in je aardepakje met je voorkeuren en eigenaardigheden. De vorm waarin er altijd tegenstellingen zijn.
Sterker nog: de vorm IS tegenstelling. De vorm bestaat bij de gratie van contrast. Jij tegenover de ander. Zwart tegenover wit. Goed tegenover kwaad. Fijn tegenover afschuwelijk. Rust tegenover onrust.
Zo beschouwd zou je ‘de andere kant op kijken’ kunnen opvatten als in de richting van het vormloze kijken. Kijken naar wat creëert (mind, bewustzijn & denken) in plaats van naar wat al gecreëerd is (jij en de wereld die je waarneemt). Waar je dan naar kijkt, bevat alles wat je zoekt. Het geluk, de rust, de liefde. Waar je dan naar kijkt, is stilte, pure perfectie en onvoorwaardelijke liefde.
En paradoxaal genoeg blijkt dat de vorm verandert en alles wat verschijnt steeds vaker en steeds meer wordt ervaren als een wonderlijk, onbegrijpelijk, fantastisch schouwspel dat precies verschijnt zoals het bedoeld is als je af en toe een glimp opvangt van ‘die andere kant’. Waardoor accepteren zomaar ineens onnodig wordt en niet langer een issue is.
PS: zin om meer gevoel voor dat vormloze te krijgen en het gemak dat daarmee samenhangt? Schrijf je dan in voor de 3-daagse Dieper Inzicht. Klik hier om je in te schrijven.
