Jaren geleden had ik een burn-out. Dat was best wel sneu voor me want ik kon ineens niks meer. Zelfs eten koken was plotsklaps te ingewikkeld voor me. Wat ook sneu was, was het feit dat ik er niet veel aan had kunnen doen om het te voorkomen. Het waren de omstandigheden die me daarin hadden geduwd… en een beetje mijn eigen karakter omdat ik vond dat ik alles moest doen wat ik op mijn bord zag liggen. Ik had immers een baan van vier dagen per week naast een universitaire studie, twee kleine kinderen, een relatie, het huishouden en een trainersopleiding. Logisch dus, dat ik een burnout kreeg met zoveel dat op me af kwam.
Het leek waar. Nu zeg ik: bullshit!
Mij werd verteld dat ik na mijn burn-out nooit mee dezelfde zou zijn. Dat ik altijd restklachten zou houden. En dat ik enorm moest oppassen omdat ik – eenmaal een burn-out gehad – blijkbaar een gesteldheid had waardoor dit me makkelijker nog een keer zou kunnen overkomen.
Ik geloofde dat en leefde daarom behoedzaam. Nu zeg ik: bullshit!
Burnout is uitstekend te voorkomen en nog makkelijker te genezen. Als je maar weet in welke richting je moet kijken. En daar gaan we met zijn allen de fout in. We wijzen naar de omstandigheden en het (onveranderlijke) karakter van de patiënt. We vertellen dat je stressvolle situaties moet vermijden en vooral “naar je lichaam moet luisteren”. We willen dat je ‘omdenkt’ of gaat mediteren. Boswandelingen maakt of een pieker-dagboek bijhoudt. We willen dat je zaken anders aanpakt. Want dat geneest of voorkomt een burn-out.
Best een hoop werk, dat voorkomen of genezen van een burn-out. Terwijl er maar één ding nodig is om elke burn-out als sneeuw voor de zon te doen verdwijnen. Om nooit meer terug te komen: zien waar je stress écht vandaan komt. Herkennen dat het niet de buitenwereld of je karakter is, maar een simpel misverstand dat jou zo opjaagt dat je op een dag niet meer kunt.
Zodra ik zag – en het inzicht écht in mijn cellen voelde – dat alles wat ik voelde en ervoer altijd alleen mijn eigen gedachten zijn, was ik immuun voor burn-out en stress. Ik liet het misverstand los dat iets in de buitenwereld mij een gevoel kon geven. Werk, studie, opvoeding en huishouden kunnen never nooit de oorzaak zijn van mijn stress. Dat ik mijn gedachten geloof over die zaken, dat maakt dat ik stress heb en mezelf opjaag. Het is een andere manier van kijken. Een nieuw paradigma.
Burnout is bullshit zodra je leert kijken vanuit dit nieuwe paradigma. Een paradigma dat in buitenland bekend staat onder de naam ‘3 principles’, ‘Three Principles’ of “Innate Health”.
