Als ik het zo hoor hebben mensen regelmatig een Groot Probleem waar ze graag vanaf zouden willen. Grote Problemen zijn problemen die zo af en toe de kop opsteken en je dan een heel akelig gevoel geven. Maar op andere momenten, als je er niet mee bezig bent, zijn ze er niet. Voor de één is het die vervelende baas die gemene dingen tegen hem zegt, terwijl het voor de ander de partner is die nooit initiatief neemt, of [vul in wat voor jou van toepassing is].
Soms wil je er zelfs zo graag vanaf, dat het kan lijken alsof het beter is om een vervelende actie te ondernemen dan het is om in de nare situatie te blijven. Beter geen baas en dus geen baan of inkomen, dan nog een dag langer die ellende. Beter geen helemaal geen partner en dus zelf al het initiatief moeten nemen, dan een partner die jou toch altijd alles laat beslissen.
En dat terwijl het ‘ding’ waar het probleem op gestoeld is je hoogstwaarschijnlijk vaker voldoening dan verdriet doet voelen. Want de baan is verder een droombaan waarin je samen met je leuke collega’s de kans hebt om écht iets te doen voor de wereld. De partner is de liefde van je leven als hij of zij niet bezig is met geen beslissingen maken.
Voor mij persoonlijk is het overkoepelende Grote Probleem momenteel mijn scriptie, maar daaronder zit specifiek een gevoel van tijdsdruk om de deadline te halen waar ik naar van word. Die deadline komt inmiddels toch wel angstaanjagend dichtbij en ik ben nog lang niet klaar. Denk ik. En door de tijdsdruk heb ik er bar weinig zin in.
Maar… Wat als het probleem geen probleem was?
Als er geen tijdsdruk zou bestaan zou ik het helemaal niet erg vinden om tijd te besteden aan die scriptie. Ik heb het namelijk nooit zo erg gevonden om aan onderzoeksverslagen te werken. Net zoals de baan leuk zou kunnen zijn als je de opmerkingen van de baas niet als probleem zou zien en de relatie als geweldig ervaren zou kunnen worden als je niet had bedacht dat je in een goede relatie allebei 50% van het initiatief zou moeten nemen.
Zal ik je iets grappigs vertellen? Er zijn inderdaad geen problemen. Geen ‘tijdsdruk’, ‘vervelende baas’ of ‘initiatief’, of wat dan ook.
Tijdsdruk, stress en ellende bestaan alleen bij de gratie van onze stressvolle gedachten. In mijn geval over dat iets binnen een paar weken af moet zijn. Maar dus ook over wat een baas of partner wel of niet zou moeten doen. En gedachten zijn geen waarheid, geen realiteit.
Dus… Wat als je zou kunnen leven alsof het probleem er niet is? Hoeveel ruimte zou dat geven? En hoeveel energie zou je overhouden? Voor mij in ieder geval genoeg om mijn scriptie met gemak af te krijgen, waarschijnlijk. 😉
