Er werd mij gevraagd of ik een lijstje had van de kosten die het rondreizen met een camper met zich meebrengt. Die had ik niet. De vraag leverde wel een nieuwe metafoor en dit stukje op. Ik keek namelijk terug op zeven jaar op die manier leven en constateerde dat leven (al dan niet in een camper!) niet in lijstjes is vast te leggen. Een theorie, verhaal of voorspelling daarover natuurlijk wel, maar leven is veel verrassender en wonderlijker dan dat.

We kregen een half jaar gratis een appartement aangeboden van een Portugees. We stonden op een plein aan een weiland bij een bevriende ondernemer. We kampeerden ‘wild’ in landen en op plekken waar het toegestaan of gedoogd werd. We reserveerden seizoensplekken op campings waar we voor betaalden of iets in ruil deden. We pasten tussendoor en soms maandenlang op huizen en honden. We huurden kamers of appartementen. We logeerden wel eens ergens of bij iemand. Het ontvouwde zich. Al dan niet volgens de plannen, wensen en voorkeuren die wij hadden.

De vergelijking met het maken van een schilderij kwam op.

Een kunstenaar die een schilderij wil creëren, begint waarschijnlijk niet met een lijstje met kleuren die er gebruikt moeten worden. Die zet een eerste penseelstreek ergens op het doek en kijkt en kiest en mengt en schildert en zo ontstaat er een beeld. Eenmaal voltooid (achteraf dus) ziet dat er misschien precies zo uit als de kunstenaar in zijn hoofd had. Het kan ook iets totaal anders geworden zijn dan de aanvankelijke opzet.

Zo’n schilderij kun je vervolgens letterlijk in een lijstje stoppen. Bewonderen misschien. Er iets over vertellen. Analyseren zelfs. Maar als iemand vraagt:”hoe maak je zo’n schilderij?” zal de kunstenaar, als hij of zij goed (terug)kijkt waarschijnlijk moeten constateren dat het ontstond. En als gevraagd wordt “hoe?”, zal er niet de neiging zijn om een lijstje te overhandigen met de gebruikte kleuren verf. Daar heeft de ander namelijk helemaal niets aan. Hoezeer er ook beweerd wordt dat je toch zeker wel verschillende kleuren verf nodig hebt om een dergelijk kunstwerk te creëren. Zo’n lijstje heeft bijzonder weinig te maken met hoe het schilderij vorm heeft gekregen en geeft geen enkele garantie dat degene die ook een schilderij wil maken, iets opschiet met zo’n lijstje.

Met leven denken we dat wel te kunnen. Doe mij even een lijstje, al is het maar ter inspiratie of voorbeeld (mooi woord, voor-beeld!). Laat mij weten hoe je van a naar b bent gekomen. Hoe jij dit of dat hebt gedaan. Zodat ik houvast heb en mijn leven een beetje in kan kleuren zoals jij het hebt gedaan. En hoe verleidelijk het ook is om zoiets te overhandigen; het helpt niemand. Leven is zoveel wonderlijker dan dat. Het hoeft en kan ook niet vastgelegd (beperkt!) te worden in lijstjes. Die oude, ingelijste denkbeelden 🙂 mogen worden doorzien zodat er openheid ontstaat voor nieuw, fris, authentiek, verrassend en spannend; voor het wonder dat leven IS (en wat jij ook BENT).

Kunstwerk Infinity & foto © Renate Peters

Share This