Als er zich gevoelens of gedachten voordoen waarvan we bedacht, gehoord, gezien of begrepen hebben dat ze niet mogen, gaan we meestal direct in verzet en/of hard aan de slag om ze op te lossen, uit te roeien of te verzachten. We analyseren, mediteren en relativeren. We onderdrukken, slikken weg of hopen op betere tijden met mildere gevoelens en gedachten.

Het afgelopen half jaar maakte ik herhaaldelijk mee dat mensen waarmee we in gesprek gingen vooral opgelucht waren dat ze ‘hun’ gedachten en gevoelens, ongeacht de inhoud, gewoon mochten hebben. Simpelweg mochten ervaren. En ook het eventueel als onhandig bestempelde gedrag mochten houden (alles valt vroeg of laat toch vanzelf weg).

Niet dat onze toestemming daarvoor nodig is, absoluut niet! En we geven evenmin de opdracht om ‘alles er te laten zijn’ (het is er al, dus ook dat is een overbodige instructie), maar we melden dat het mag of laten merken dat het mag. Kennelijk is dat nodig, omdat er een (hardnekkig) misverstand over de aard van elke menselijke ervaring heerst en opgehelderd mag worden. Geen enkele ervaring is een probleem (al kan het wel als zodanig beoordeeld worden en zo voelen). Elke ervaring is een energiebeweging.

Fijn voor de ‘anorexiapatiënt’ die voor de verandering eens niet te horen kreeg dat het fout was om de hele dag calorieën te tellen. Of te hongeren en bewegen. Dat het gewoon mocht en dat er niet gefikst of gestuurd of gecontroleerd werd, terwijl we in alle rust praatten over de aard van de menselijke ervaring, de rol van het denken en je schitterende essentie.

Fijn voor de ‘angstige’ mens die gewoon bang mocht zijn en zelfs angst mocht hebben voor die angst, terwijl we samen bleven verkennen waar het uit bestond (een golf van energie) en wie we werkelijk zijn (één oneindige oceaan van energie). En ik schrijf hier ‘gewoon’ terwijl ik eigenlijk ‘natuurlijk’ bedoel. Niets natuurlijker dan de bewegingen van levensenergie.

Mind beweegt (droomt) zich in alle verscheidenheid als deze ervaringen en kennelijk ook als het idee ‘dit mag niet!’ of ‘dit wil ik niet’! Een (schijn)gevecht tegen zichZelf. Zinloos geweld. En het mag, want het gebeurt allemaal in deze droom. In dit samenspel van Mind, Consciousness en Thought.

En soms spreken mensen dan uit hoeveel angst er is om het gevecht tegen gedachten en gevoelens op te geven. Je schouders erover op te halen. Je te realiseren dat die menselijke ervaring gewoon MAG, in alle aspecten. Want, zo wordt gedacht: DAN GAAT HET MIS. Dan gaan deze specifieke gedachten en deze vreselijke gevoelens NOOIT MEER WEG. Dan verandert er NIETS (allemaal simpelweg gedachten, hetzelfde spul, het schijngevecht).

Nog zo’n groot misverstand; alsof er ooit een gevoel is gebleven. Weet je nog hoe ongelooflijk blij je was toen je dat ene examen had gehaald? Waar is die blijdschap nu? Weet je nog dat je ooit dacht dat je kapsel eruit moest zien zoals bij dat ene idool? Hangt dat geloof nog ergens rond (of die kuif nog op je voorhoofd 🙂 )? Weet je nog hoe peilloos diep verdrietig je was toen je elf was en je hondje doodging? Uiteraard kun je dat gevoel nu zó weer terughalen en daarmee leven inblazen, maar ebde het destijds niet weg? Zomaar of heel langzaam of in golven?

En als er nu diep verdriet tevoorschijn komt (van zichzelf een pure emotie); hang je het nu niet ergens anders aan op?

We krijgen ook te maken met gedachten en gevoelens die we zouden kunnen aanmerken als ‘een diep verlangen’ of een spontane impuls vanuit het Niets. Die mogen soms ook al niet, volgens het poppetje. Want stel je voor dat ik toe zou geven aan de drang om te reizen of schrijven of ontslag te nemen, of heel lang te lummelen, of iets te gaan doen wat mijn familie nooit goed zou keuren. Ook hier wordt wel geloofd: DAN GAAT HET MIS!

“Dan kom ik er nooit meer uit, dan volg ik deze verlangens en loopt mijn leven in de soep. Dan eindig ik verguisd, arm, onverzorgd, stinkend en alleen onder een brug. Dan word ik dik en lui en hang ik alleen nog maar op de bank.” En ook andersom komt het wel voor: “als ik geen gehoor geef aan deze diepe impuls, blijf ik spijt en twijfel voelen. Dan heb ik mijn leven niet ten volle geleefd”. En dan mag dát weer niet. Ach, wat zijn we toch bang (gemaakt) om gewoon te leven. Omdat we denken dat we het verkeerd kunnen doen. Dat het mis kan gaan.

En het kan helemaal niet. Hoe zou er iets mis kunnen gaan als er uitsluitend ervaringen zijn, van binnenuit? Hoe zou er iets verloren kunnen gaan als het allemaal schijnbewegingen zijn in één Mind?

Het mag (en het is er al). Je mag (en je bent er al). Er is niets te doen voor niemand. En als je nu heftig protesteert tegen deze eenvoud: dat mag ook!

Image by Alexa from Pixabay

Share This