Soms denk ik dat ik geluk heb, omdat ik eigenlijk nog maar weinig vervelende dingen heb meegemaakt in het leven. Tot nu toe is het eigenlijk allemaal van een leien dakje gegaan. Soms is dat dan weer iets waar ik me zorgen om maak, zoals je in dit artikel kunt lezen.
Het lijkt wel alsof andere mensen veel meer vervelende dingen meemaken dan ik. Zo had ik eens een vriendin die al op de middelbare school een burn-out had, ken ik mensen wiens ex-partner in de gevangenis is beland en kwam ik al jong in aanraking met mensen die een ernstige eetstoornis hadden.
Alleen… Als je er objectief naar kijkt zijn er (ook) in mijn leven echt dingen aan te wijzen die niet leuk waren. Mijn ouders zijn gescheiden, om maar een fijn ‘adverse life event’ te benoemen. Toen ik 11 was ging mijn konijn dood in mijn armen. Iets dat als ‘traumatiserend’ bestempeld zou kunnen worden – het beeld van haar laatste stuiptrekkingen staat tot op de dag van vandaag op mijn netvlies gebrand. Allebei mijn grootouders moesten meerdere zware operaties ondergaan. Verder moest ik ooit naar het ziekenhuis om afscheid te nemen van mijn moeder, aangezien ze een hartinfarct/herseninfarct/longembolie zou hebben en het niet zou gaan halen (het bleek overigens hyperventilatie te zijn, maar echt een feest was het niet). Daarnaast heb ik een aantal auto-ongelukken meegemaakt, liep ik toen ik 8 was tweede- en derdegraads brandwonden op en werd ik eens op straat door iemand geslagen omdat ik ‘arrogant gekeken zou hebben’.
Ondanks al deze nare, treurige en soms traumatiserende gebeurtenissen, is mijn perceptie er dus één van een leien dakje – ik heb het gevoel dat het me makkelijk afgaat. Ik lijk in ieder geval stabieler te zijn dan sommige anderen.
Hoe zit dat? En waarom lijkt het alsof andere mensen min of meer dezelfde situaties als veel negatiever bestempelen? Soms heeft iemand zo’n andere ervaring bij iets dat je je haast niet kunt voorstellen dat het om dezelfde gebeurtenis gaat.
We weten allemaal dat mensen verschillende beelden kunnen hebben bij eenzelfde soort gebeurtenis of trauma. Hoe komt dat?
Middels onze gedachten vormt ons bewustzijn onze realiteit – de bril waardoor we onze wereld interpreteren. Je kan hetzelfde zien, horen of meemaken, maar je toch anders voelen dan iemand anders. Dat gevoel ontstaat namelijk niet door de gebeurtenis, maar door onze gedachten erover. Degene met de minst(e) (negatieve) gedachten heeft het ’t makkelijkst, om welke situatie het ook gaat.
Je voelt namelijk niet de situatie maar wat je er over en bij denkt. Dat inzien, dat kan maken dat je het leven opeens op een heel andere manier waarneemt. Lichter. Niet omdat je ‘slechte’ door ‘goede’ gedachten vervangt, maar omdat je herkent dat ‘het’ alleen maar bestaat bij de gratie van het samenspel tussen het Denken en het Bewustzijn.
Misschien dat jouw leven dan ook ineens van een leien dakje gaat. 🙂
