“…. je kunt ziekte en dood en oorlog toch niet afdoen als ‘het is maar een gedachte’?” Een terechte vraag en de sleutel tot het antwoord zit ‘m in het woord ‘maar’. De wereld waarin we leven en alles wat zich daar schijnbaar in afspeelt is niet ‘maar’ een gedachte; het is allemaal het prachtige, ongelooflijk fascinerende ‘resultaat’ van de Universele, spirituele kracht die we het Denken kunnen noemen. En dit is geen woordspelletje, maar een wezenlijk verschil.
We hebben het namelijk over het feit dat de wereld zonder dat Denken niet zou bestaan. En het feit dat jouw wereld zonder jouw denken niet zou bestaan. Het bewustzijn brengt jouw denken tot leven en schept jouw ervaring. Alle vorm. Je kunt die ervaring niet scheiden van het denken. Alles begint met een gedachte. Je functioneert als mens niet buiten dit systeem, maar je kunt er wel inzicht in krijgen.
Als we onderwerpen als ziekte en dood en oorlog aansnijden, is alleen de eerdergenoemde (automatische) reactie hierop al het ‘bewijs’ dat deze geen uitzondering vormen. De westerse maatschappij ziet ziekte en dood standaard als iets vreselijks wat tegen elke prijs vermeden moet worden. Dat is ons collectieve denken hierover blijkbaar. Ben je echter in een cultuur geboren waar de dood als ‘thuiskomen’ wordt gezien, dan zou je er minder bang voor en minder ‘tegen’ zijn. In onze maatschappij is de heersende mening (denken!) over ziekte dat het niet mag, dat het ‘slecht’ is, dat je ertegen moet strijden en het met alle macht moet vermijden en voorkomen.
Of dat waar is voor jou, ligt aan hoe jij daarover denkt. Soms hoor je iemand achteraf over een ziekte zeggen: ‘het was het beste wat me is overkomen’ en zo kan dat natuurlijk ook ervaren worden. Niet alleen achteraf. Ziekte is onderdeel van alles wat het leven behelst en als het je overkomt, kun je doen wat voor jou als wijsheid voelt. Of dat nu een pil, een behandeling, een operatie of niets is.
Oorlog tot slot; wat is dat en waar gaat het over? Mensen die strijden om een gedachtegoed. Of ruzie om het idee dat een bepaald stuk aarde of grondstoffen eigendom zijn van een bepaalde groep mensen. Ook hier geldt: alleen al inzicht in het feit dat persoonlijke en collectieve gedachten de ‘oorzaak/aanleiding’ zijn voor vijandige acties, zou veel lijden kunnen oplossen of voorkomen. Het is allemaal het Denken.
En als je dat ziet, wil het niet zeggen dat je je schouders ophaalt en geen compassie hebt. Integendeel, zou ik willen zeggen. Het zorgt er juist voor dat het duidelijk wordt hoe en hoezeer jijzelf en de rest van de mensheid verstrikt kan raken in die illusie. En ook dat de uitweg simpel is. Dat inzicht neemt niet weg dat je op kunt staan en iets doen om een medemens te voeden als er honger wordt geleden, te troosten bij verlies, bij te staan in ziekte of vrede te stichten.
‘In den beginne was het woord’ zou zomaar ‘in den beginne was de gedachte’ kunnen zijn, bedacht ik me…
