Heb je ooit de theorie gehoord dat mensen die zichzelf een soort van voorlezen tijdens het lezen, veel langzamer registreren wat er staat dan zij die dat interne praten achterwege laten?
Dat pratende stemmetje in ons hoofd is kennelijk niet zo snel. Geschreven tekst waarnemen zonder dat stemmetje zorgt blijkbaar voor een razendsnelle verwerking van het verhaal dat gelezen wordt.
Voor mij ziet het eruit alsof dat veel algemener geldt dan alleen tijdens het lezen. Het schijnt mij toe dat we gedachten hebben die als een soort voorleesverhaal tot ons komen. Als zinnen of flarden van zinnen waar een schijnbaar logische volgorde in zit. Gedachtenzinnetjes die je zomaar “de stem in je hoofd” zou kunnen noemen. Die stem kunnen we volgen omdat hij een behapbaar tempo heeft. Die stem vinden we razend interessant en we luisteren er graag en bijna voortdurend naar.
Met kennis van de 3 principes kun je dan gaan herkennen dat wat die gedachtenstem zegt, altijd gepaard gaat met een gevoel. Zijn er sombere zinnetjes, dan is er een somber gevoel te herkennen. Zijn er vrolijke zinnetjes, dan is er een vrolijk gevoel. Tot zover een fijne 3P-theorie die lucht en inzicht kan geven.
Maar dan… is er ineens een onverklaarbaar gevoel of zijn er niet te herleiden sensaties in het lijf. Of er volgt een reactie die niet logisch is met wat er plaatsvindt of gedacht wordt. Misschien herken je dat aan een volkomen overtrokken reactie op een kleinigheidje. Of een onverklaarbare somberheid. Of een nergens op gebaseerde onrust.
Ik vermoed dat dit komt doordat het gedachtenstemmetje in je hoofd niet snel genoeg is om alle gedachten te tonen die er in werkelijkheid voorbij komen. Het schijnt mij toe dat gedachten zich in een razendsnel tempo opvolgen. Zo snel dat ons stemmetje het niet bij kan houden. Waardoor we maar een fractie meekrijgen van wat er allemaal aan gedachtenenergie door ons heen gaat. En onze reacties en gevoelens dus niet alleen het gevolg zijn van wat dat stemmetje allemaal voorleest, maar ook van alle gedachten die niet opgedreund worden.
Ik weet niet of het waar is, maar op dit moment vind ik het een mooie verklaring van alle onverklaarbare (over)reacties die we soms bij onszelf en anderen herkennen: gedachten gaan altijd sneller dan je denkt waardoor er altijd meer denken is dan je kunt waarnemen.
Kun je daar iets mee? Nee, daar kun je helemaal niks mee. En dat is fijn want dan hoef je ook niets met al die sensaties en gevoelens en reacties. Ze zijn er. Blijkbaar veroorzaakt door de 3 principes in actie. Drie principes die sneller werken dan waargenomen kan worden. Elke gedachte, elke ervaring, is dus altijd “after the fact”, zoals Syd Banks het noemde. “After de fact” als in: nadat de 3 principes hun (supersnelle) werk deden.
Daar kun jij, als persoontje of ik-je dat ook ‘after the fact’ is, dus niks mee en daar hoef je ook niks mee.
Het gebeurt.
Het is.
Lekker makkelijk ;-).
PS: Zin om dieper met ons deze kant op te kijken? Overweeg dan om mee te doen met de eerstvolgende 3-daagse Dieper Inzicht.
