Praten met ouders van jonge kinderen in het kader van wat wij doen vind ik ongelooflijk leuk. Ten eerste omdat die kleintjes zo’n mooi voorbeeld zijn van de menselijke ervaring vóórdat het conceptuele brein zich ontwikkelt. Prachtig om te zien hoe alles zo puur beleefd wordt, zonder herinneringen, oordelen en projecties. Dat kan voor ons een mooie aanwijzing zijn om ons te herinneren wat ‘natuurlijk’ is en wat er aangeleerd wordt. Niet om het conceptuele denken overboord te zetten, want het is ook super handig, maar om het te herkennen voor wat het is (het vermogen om te projecteren wat er niet is).
Ten tweede vind ik dergelijke gesprekken zo gaaf omdat inzicht bij ouders het hele traject van opvoeden zoveel makkelijker kan maken. Zoveel liefdevoller ook. Want in tegenstelling tot wat vaak gedacht (!) wordt, leidt het volledig doorprikken van je eigen en andermans verwachtingen, maatstaven en doctrines absoluut niet tot onverschilligheid. In tegendeel, het houdt de verbinding met je kind intact en onvertroebeld. Het maakt het mogelijk dat je naar je kind en zijn/haar ontwikkeling kijkt met openheid en nieuwsgierigheid. Ongeveer zoals je zou kijken naar een roos die uit de knop komt. In stille bewondering voor de intelligentie van dit alles. En niet alleen als je kleine (eindelijk) lekker ligt te slapen :-).
Het scheelt zo’n hoop verwarring als je begrijpt dat alle gedragingen van je kind simpelweg voortkomen uit wat hem of haar op dat moment logisch lijkt. Het scheelt zo’n hoop gelabel en bijbehorend fiksen ook als je weet dat je kind een stukje oneindige intelligentie in een uniek mini aardepakje is. Met volkomen natuurlijke en voorbijgaande gedachten en gevoelens. Het levert een rust, vertrouwen en helderheid op die geen enkel opvoedboek of wetenschappelijke kennis je (permanent) kan bieden.
Zin om je verder te verdiepen? Je bent welkom op één van onze Shiftdagen!
Foto © Rob Tol
