Soms bedenk ik heel veel dingen die ik zou willen of moeten doen. Dan overweldig ik mezelf met eisen waar ik aan moet voldoen en kan ik zomaar bang zijn dat ik het leven niet aan kan.
Soms ben ik emotioneel en dat lijkt dan te komen door iets wat ik op tv zie, een boek dat ik lees of een verhaal dat ik hoor. Dan voel ik me een beetje uit balans en voor ik het weet, denk ik dat ik kwetsbaar ben omdat ik van slag kan raken door gebeurtenissen. Dat maakt me bang voor de toekomst.
Soms gebeurt er iets dat ik absoluut niet wil. Gewoonweg DIT NIET. Dan voel ik me star en bedenk vervolgens dat rigiditeit niet goed is – met onbuigzaamheid kom je het leven immers niet door, vind ik in zo’n moment – en opnieuw is daar een soort angstig zelfverwijt.
Soms ben ik moe, maar ga ik toch dapper door met dingen doen en stort ik later uitgeput in bed. Waardoor het lijkt alsof ik nooit meer de energie zal hebben om op te krabbelen en – je raadt het al – dat geeft me een gevoel van tekort schieten en de angst om het leven niet aan te kunnen.
Steeds weer die angst om het leven niet aan te kunnen. Steeds weer vergeten dat een mens onnoemelijk veerkrachtig is. Steeds weer over het hoofd zien dat elke ervaring tijdelijk is en met de volgende gedachte totaal anders kan zijn.
Het heeft lang geduurd voor ik dit zag. Ik was een meester in het wegredeneren van alles wat maar een beetje richting angst of kwetsbaarheid ging. Ik ging pas huilen als er groot drama was. Ik werd pas boos nadat ongemak weken was opgespaard. En voelen deed ik bij voorkeur alleen puur fysiek – via pijn in mijn lijf.
Door inzicht in de 3 principes ging ik meer en meer herkennen dat ik elke ervaring aankan. Of zuiverder gezegd: dat elke ervaring een pure expressie is in de oneindigheid van de Universele Mind. Een ervaring die tot leven komt door het samenspel van Universeel Bewustzijn en Universeel Denken. Een ervaring die beleefd wil worden en geen enkel spoor zal achterlaten op dat wat we als mens ten diepste zijn: die oneindige Mind. Of Levenskracht of Levensenergie, als je dat een fijner woord vindt.
Wat er ook beleefd wordt, het tast die kern, die ware natuur nimmer aan. Wat er ook beleefd wordt, het is niet blijvend maar tijdelijk. Steeds weer tijdelijk.
Die twee aspecten herkennen (de ware natuur én de tijdelijkheid van een ervaring) maakt oneindig veerkrachtig en angst niet lang(er) eng.
PS: Nu we het toch hebben over veerkracht; op 29 september 2025 kun je meedoen met het gratis webinar ‘Rust, Helderheid & Veerkracht’. Inschrijven doe je hier.