De laatste tijd hoor ik veel ondernemende dienstverleners die een opgejaagd en “ik doe het niet goed” gevoel krijgen van Facebook. Niet door de berichten van hun vrienden maar door de advertenties die ze onder ogen krijgen van marketingdeskundigen. (Ja, zo één als ik er in het verleden was).
Uit de verhalen blijkt dat deze ondernemers via hun Facebook-feed advertenties voorgeschoteld krijgen die een ideaalplaatje scheppen waar de ondernemer in kwestie (nog) niet aan voldoet. Een droombeeld waarin verre reizen, grote sommen geld en bijzonder weinig inspanning de boventoon lijken te voeren. Een ideaal dat je blijkbaar moet bereiken om werkelijk gelukkig en verbonden met je geliefden te zijn.
Objectief gezien weet iedere ondernemer dat het voorgespiegelde ideale bedrijf helemaal geen invloed heeft op het levensgeluk…. en toch vreet er iets. Ontstaat het knagende gevoel van tekortschieten, beter moeten en eigenlijk méér kunnen. Wat voor sommigen leidt tot streven om mee te kunnen in de voorgespiegelde vaart der volkeren (wat in het verleden mijn strategie was). Anderen worden moedeloos van de gedachte “Dit is niet voor mij weggelegd” en raken in een impasse.
Het feit dat de succesverhalen je ‘pakken’ ligt niet aan de verteller maar aan het feit dat het inhaakt op iets dat je zelf gelooft. Blijkbaar is er ergens in jou de gedachte dat het nu niet goed genoeg is, dat jij niet voldoet, dat er iets ontbreekt wat je nodig hebt om een volwaardig/gelukkig/voldaan/succesvol/tevreden mens te zijn, dat je veiliger moet zijn dan je nu bent of [kies wat op jou van toepassing is].
Zou je weten – écht weten van je tenen tot je kruin en in elke cel van je lichaam – dat je goed, voldoende en okay bent in elke omstandigheid, dan zou geen enkele Facebookadvertentie je raken. Want als je weet dat je goed genoeg en helemaal okay bent dan maakt het niet uit wat je doet. Dan kun je falen met verve en uitgebreid van alles uitproberen. Dan zie je geen verschil tussen ‘kleine’ en ‘grote’ successen, verdwijnt de angst om jezelf te laten zien maar ook de angst om niet gezien te worden. Dan heb je échte vrijheid. Om in elk moment te doen waar je blij van wordt en zin in hebt zonder waarde te hechten aan de uitkomst van je acties.
In mijn ogen begint het zien van je eigen ‘okay-heid’ bij het herkennen dat alles waar we naar streven zelfbedachte concepten zijn waar we met zijn allen in zijn gaan geloven. We geloven dat veel geld ons veiligheid geeft – die je in werkelijkheid helemaal niet nodig hebt omdat je volledig okay bent. We hebben zelf bedacht dat gezien worden of onze “passie leven” beter is dan dat niet doen – terwijl het niets uitmaakt omdat je al(tijd) volledig okay bent. We maken elkaar wijs dat ons geluk afhangt van een “vervullende relatie” (whatever that may be), hebben concepten bedacht over wat wel en wat niet valt onder “een bijdrage leveren” en hebben elk ons eigen beeld van ‘goed’ en ‘slecht’.
Kun je het subjectieve, het hoge zelfverzonnen gehalte van al die schijnbaar vaststaande zaken zien, dan verliezen Facebook advertenties hun opjagende effect. Want dan herken je hoe bedacht het ideaalbeeld van de adverteerder is. Dan ga je zien dat wat voor de adverteerder geldt, niet per se ook voor jou de heilige graal zou moeten zijn. Dan wordt het logisch om in vrijheid je eigen weg te kiezen en in elk moment te doen wat je ingegeven wordt. Op je gemak. Nooit meer opgejaagd ;-).
