Ik ben een tijdreiziger en voor zover ik kan nagaan, ben ik dat al heel jong geworden. Van alle vaardigheden die ik bezit, is tijdreizen misschien wel mijn meest ontwikkelde talent.
Noem het woord “KLM’ en voor je met je ogen hebt kunnen knipperen, ben ik terug aan boord van een vliegtuig in mijn blauwe uniform. Of op de eerste rij bij de musical Cats op Broadway, op de rug van een paard in de Chileense bergen of galoppeer ik op een ander paard rondom de piramides bij Caïro.
Dergelijke herinneringen komen razendsnel en voelen vaak verbazend echt en kortgeleden, terwijl de activiteiten in werkelijkheid inmiddels meer dan een half leven geleden plaatsvonden. Verrassend ook, wat er soms opkomt. Aan dat paard in Chili had ik tot zojuist al heel lang niet meer gedacht.
Het lijkt wel alsof bij bijna elk woord dat er gezegd wordt, een herinnering opkomt aan iets dat ik eerder ervaarde. Vertel me over je werk en ik maak een trip down carrière memory lane. Praat over de cabaretier die je op tv zag, en ik reis even terug naar een paar weken geleden toen ik een try-out van Martijn Koning bijwoonde. Klaag over je irritante kind en “bam!” ik ben in 1998 toen die van mij een irritante fase doormaakte.
Overigens heb ik geen input van buitenaf nodig om een tijdreis te initiëren. Veel van mijn denken lijkt over eerdere ervaringen te gaan of bevat fantasieën, ideeën, plannen en soms angsten voor de (nabije) toekomst. Waarmee ik me als Doc Brown*), maar dan zonder DeLorean, beweeg van destijds naar straks.
Is mijn tijdreizen een probleem? Ja én nee.
Ja, want al die gedachten-tijdreisjes gaan gepaard met gevoelens en sensaties die niet altijd even prettig zijn. Waardoor ik verdrietig kan zijn over iets dat allang niet meer actueel is, of bang kan zijn voor iets dat nooit gaat gebeuren. Waardoor er onnodig ongemak is en het leven moeilijk voelt terwijl er hier en nu niets aan de hand is.
En nee, het is geen probleem omdat het de aard is van onze menselijke ervaring om altijd te denken en dat denken te voelen. Daar zijn we op gebouwd. En het is al helemaal geen probleem als we herkennen dat het denken super vloeibaar is en bijna per seconde verandert. Door dat inzicht is het logisch dat onze ervaring ook voortdurend verandert. En die veranderende ervaring zorgt ervoor dat emoties zelden stabiel zijn en zich bewegen over het volledige spectrum van wat er aan gevoelens te voelen is. Waardoor de emoties, gevoelens en sensaties die we ervaren, ineens heel logisch en niet langer bedreigend zijn. Dan kunnen ze gewoon gevoeld worden als de tijdelijke, voorbijgaande energie die het is. Die geen invloed op je ware, onveranderlijke natuur heeft.
Bij jou zou nu de vraag kunnen rijzen wat je met deze info moet of kunt. Moet je stoppen met tijdreizen? Meer en bewuster in het nu zijn? Mediteren om dat vermaledijde denken te stoppen? Het mag allemaal maar het hoeft niet. Dat is het gemak van de 3 principes: zien hoe het werkt zet vanzelf een verandering in werking zonder dat jij je daarmee hoeft te bemoeien. Hoe makkelijk is dat?
PS: Als je toch íets wilt doen om je leven moeitelozer te maken, dan zorgt het verdiepen van je inzicht in de 3 principes vermoedelijk voor de makkelijkste en meest fundamentele transformatie. Voor beginners is er Start2Shift (4 weken, online, zelf’studie’), daarna is een Shiftdag of ‘Living the Shift’ (3 maanden, online groepsprogramma) en wie daarna écht een diepe grounding wil, is Time2Shift (6 maanden, live & online, groep & individueel) ideaal.
*) personage uit de Back to the Future films