Laatst las ik een tweet met de stelling: ‘er wordt nu van ons gevraagd dat we….’ en ik kan me niet herinneren wat het precies was wat er volgens de twitteraar van ons gevraagd werd, maar dat is ook niet relevant voor dit stukje. Ik weet wel dat ik om me heen keek en constateerde dat mij, op dat moment in de eeuwigheid, zittend aan de keukentafel, niets gevraagd werd. Er was kennelijk wel de impuls om een stukje te schrijven voor de KoffieCorner en, blijkbaar, om een tweet te lezen.
Meer niet.
Maar deze stelling deed mij wel realiseren dat we heel vaak bezig zijn, in ons hoofd, zogezegd, met het verzinnen van antwoorden op vragen die (nog) niet gesteld zijn. En wellicht nooit aan ons gesteld zullen worden. Dat we best druk zijn met het voorspellen van handelingen als respons op dingen die (nog) niet gebeurd zijn. En die misschien nooit zullen gebeuren. Dat we er een tijdrovende en soms stressvolle hobby van gemaakt hebben om meningen geven over dingen die (nog) niet spelen in jouw omgeving. En die mogelijkerwijs ook nooit zullen spelen.
Bijvoorbeeld: wat ga jij doen als…..? En vul dan iets in wat nog niet gebeurd is. Of: laat jij je testen als…? En vul dan klachten in die je nog niet hebt of vreest. Of: wat is jouw idee over….? En vul dan een concept in dat niet je huidige ervaring is.
Even een flauw, maar herkenbaar voorbeeld (omdat er zoveel over gepraat schijnt te worden): de vraag ‘laat jij je vaccineren?’ behoeft alleen een antwoord als je een brief met uitnodiging daartoe krijgt. Of eigenlijk zelfs, als we heel goed kijken: alleen op het moment dat er iemand met een spuit met een vaccin naast je staat. Eerder is het conceptuele waanzin.
We doen maar alsof we antwoorden op het leven moeten hebben voor er überhaupt een vraag is! En we doen ook alsof ‘dat zien we dan wel’ een onverschillige opmerking is, in plaats van het enige zinnige zinnetje dat we kunnen zeggen over een toekomst die nooit zal komen. We geloven dat ‘ik weet het niet’ een beetje dom klinkt, terwijl het de enige waarheid is!
Dus als het erg druk in je hoofd is: check dan even of je toevallig antwoorden aan het zoeken bent voor iets wat op dit moment niet van je gevraagd wordt. EN realiseer je dat je erop kunt vertrouwen dat er een respons komt in het moment dat er daadwerkelijk iets van je gevraagd wordt. Heb je dat vertrouwen niet? Dan leef je waarschijnlijk (even) in een misverstand over je ware aard en de totstandkoming van je menselijke ervaring. Geeft niks. Gebeurt ons allemaal.
