Kanker, ja, zo heet dit stukje echt. Ik had het een tijd geleden en ik was er relatief snel en makkelijk vanaf. Vind ik zelf. Mijn omgeving vond daar wat anders van en bleek ook een Heel Zwaar Gewicht aan dit woord te hangen.

Ik wist oprecht niet dat kanker bij andere mensen een stortvloed aan gevoelens, een hele waslijst aan gedachten en bergen vol herinneringen oproept. Had ik dat van tevoren geweten, had ik er misschien minder vrij over gesproken.

Schildklierkanker. Dat bleek ik te hebben. Het was een vorm die zonder bestraling en chemo behandeld kon worden. Dat alleen al klonk mij als muziek in de oren! En zo vertelde ik het ook aan de mensen om mij heen. Dat die bobbel in mijn hals schildklierkanker was. Dat ze die bobbel met mijn schildklier en al gingen verwijderen en dat ik daarna nog in een soort bunker moest met wat radioactief gedoe. Daarna zou ik schildklierhormonen krijgen en die pillen zou ik de rest van mijn leven moeten blijven slikken. (Want zonder schildklier ga je dood – had ik ook al bijzonder weinig gedachten over ;-)).

Maar… het woord kanker zorgde dus voor al die emoties bij andere mensen waardoor ze bijna niet meer konden horen hoe ontzettend gunstig mijn kanker was. Schijnbaar kon ik het woord kanker en gunstig niet eens in 1 adem noemen…

Ik ging twijfelen… Was ik nu Ernstig Ziek? Ging ik Snel Dood? Zo voelde dat helemaal niet voor mij; ik had werkelijk weinig gedachten bij het woord kanker en schrok hoeveel lading een feitelijk eenvoudig woord kan hebben. Allemaal menselijke reacties uiteraard hè?!

Helaas gaan er nog steeds te veel mensen dood aan kanker, maar het is en blijft een woord in het hier en nu. En in het hier en nu had ik een vorm die makkelijk te genezen was én met heel weinig kans op uitstraling en herhaling.

Het lijkt me zo heerlijk als op een dag kanker een ‘vrijer woord’ wordt. Omdat er gewoon veel meer mensen genezen van kanker en minder narige bijwerkingen hebben. En tot die tijd hoop ik dat het een woord wordt zonder al teveel lading en dat je – als je het woord hoort – puur kunt terug gaan naar het hier en nu. Dat je in het hier en nu kunt blijven. Dat je kijkt naar hoe het werkelijk is. En dat ieder mens – wat hij of zij ook mankeert – van binnen altijd een gezonde kern heeft.